برنده ی جایزه معماری پریتزکر در سال 2012 وانگ شو، افق‌های جدید باز می‌کند که در آنها زمان به طور همزمان در مکان و خاطرات طنین‌انداز می‌شود. ساختمان‌های او از توانایی منحصر به فرد تداعی گذشته بدون ارجاع مستقیم به تاریخ برخوردار هستند.
وانگ شو در سال 1963 متولد شد و در چین تحصیل کرد. معماری او از نظر حس قوی تداوم فرهنگی و تقویت مجدد سنت مثال‌زدنی است. در آثار انجام شده در «استودیو معماری آماتور» یعنی شرکتی که همراه با همسرش تاسیس کرده است، شاهد هستیم که گذشته به معنای واقعی کلمه جان تازه گرفته است و این روند مرهون ایجاد یک رابطه مناسب بین گذشته و حال است.
پرسش در خصوص رابطه‌ی مناسب بین زمان حال و گذشته بسیار به موقع مطرح شده است، چون روند اخیر شهرنشینی در چین همراه با بحث داغ مبنی بر این مسئله همراه بوده است که آیا معماری باید به سنت متصل شود یا فقط به آینده نگاه کند. همانند هر معمار بزرگ دیگر، آثار وانگ‌شو هم می‌توانند از این بحث فراتر روند و معماری بی انتها، ریشه‌دار در زمینه ملی و در عین حال جهانی خلق کنند.
ساختمان‌های وانگ شو دارای ویژگی بسیار نادر هستند – یک حضور سرآمد و حتی در مواقعی بی نظیر، همراه با عملکرد فوق‌العاده و ایجاد محیط آرام برای زندگی و فعالیت‌های روزمره. موزه‌ی تاریخ در نینگبو یکی از همین ساختمان‌های منحصر به فرد است که نه تنها در عکس‌ها قابل توجه است، بلکه وقتی آن را تجربه کنید، بیشتر تحت تاثیر قرار می‌گیرید.
این موزه یک نماد شهری است، یک مخزن با تنظیم مناسب برای نمایش تاریخ و مکان که در آن همه‌ی بازدیدکنندگان در اولویت هستند. غنای تجربه‌ی فضایی، هم در نمای بیرونی و هم در داخل قابل توجه است. این ساختمان قادر است قدرت، عملگرایی و احساسات را در یک واحد متجلی کند.
وانگ شو می‌داند چگونه چالش‌های ساخت و ساز را پذیرفته و از آنها به نفع خود استفاده کند. رویکرد وی نسبت به ساختمان، هم انتقادی و هم تجربی است. او با استفاده از مواد بازیافتی چندین پیام در مورد استفاده‌ی دقیق از منابع و احترام به سنت و زمینه را به مخاطب منتقل می‌کند و همچنین ارزیابی صریح از فناوری و کیفیت ساخت و ساز امروزی، بویژه در چین، را نیز ارائه می‌دهد.
در آثار وانگ شو از مصالح ساختمانی بازیافتی مانند: کاشی سقف یا آجر دیوارهای تخریب شده استفاده می‌شود، این آثار کلاژهای بافتی و قابل لمس بسیار غنی خلق می‌کنند. به دلیل همکاری با کارگران ساختمانی، معمولاً نتیجه کار دارای یک عنصر غیرقابل پیش بینی است، که در مورد آثار او، این عنصر به ساختمان‌ها طراوت می‌بخشد تا بی سابقه باشد.
علیرغم سن و سالش، که برای یک معمار بسیار جوان است، تاکنون توانایی خود را برای کسب موفقیت در مقیاس‌های مختلف نشان داده است.
پردیس شیانگ‌شان از آکادمی هنرهای چین در هانگژو مانند: یک شهر کوچک است که زمینه‌ای برای یادگیری و زندگی برای دانشجویان، اساتید و کارکنان فراهم می‌کند. ارتباطات بیرونی و داخلی بین ساختمان‌ها و فضاهای خصوصی و عمومی محیط غنی ایجاد کرده است که در آن تأکید بر زیست‌پذیری است.
او همچنین قادر است ساختمان‌هایی با رعایت معیارهای آسایش و دنج بودن خلق کند، همچون سالن کوچک نمایشگاه یا غرفه‌هایی که در بافت مرکز تاریخی هانگژو ساخته است. همانطور که در همه‌ی معماری‌های بزرگ شاهد هستیم، این کار را با توان طبیعی یک استاد انجام می‌دهد و به نظر می‌رسد که این کار بدون زحمت انجام شده است.
او دفتر کار خود را «استودیوی معماری آماتور» می‌نامد، اما آثارش ناشی از ذوق هنری سرشار هستند که برای ساخت سازه‌های معماری ضروری هستند: فُرم، مقیاس، مواد، فضا و نور. به دلیل ماهیت و کیفیت استثنایی آثار اجرا شده وانگ شو و همچنین تعهد مداوم وی در پیگیری معماری سازش‌ناپذیر و مسئولانه ناشی از حس تعلق خاطر به فرهنگ و مکان خاص، جایزه‌ی معماری پریتزکر سال 2012 به وانگ شو اهدا شد.
اعضاء هیات داوران جایزه معماری پریتزکر
لرد پالامبو، رئیس هیات مدیره
آلخاندرو آراونا
استفن بریر
یونگ هو چانگ
زاها حدید
گلن مرکات
جوهانی پالاسما
کارن اشتاین
مارتا ثورن، مدیر اجرایی
