بیوگرافی ادواردو سوتو دمورا برنده پریتزکر 2011
در این مقاله بیوگرافی ادواردو سوتو دمورا برنده پریتزکر 2011 بیان می شود. وی در سال 1952 در پورتو، پرتغال متولد شد. پدرش پزشک (چشم پزشک) و مادرش خانه‌دار بود. او یک برادر و یک خواهر دارد. خواهرش پزشک است و برادرش وکیل (با یک سِمَت سیاسی) است – او سابقاً دادستان کل پرتغال بود.
پس از سال‌های ابتدایی تحصیل در مدرسه ایتالیایی، سوتو دو مورا در دانشکده هنرهای زیبا در پورتو ثبت نام کرد تا به عنوان دانشجوی هنر در رشته مجسمه سازی تحصیل کند، اما در نهایت با مدرک معماری فارغ‌التحصیل شد. او ملاقاتش با دونالد جاد در زوریخ را عامل اصلی تغییر رشته از هنر به معماری می‌نامد.
او در دوران دانشجویی، برای معمارانی همچون نوئه دینیس و سپس به مدت پنج سال برای آلوارو سیزا کار کرده است. هنگام تحصیل و کار با استاد رشته‌ی شهرنشینی، معمار فرناندس د سا، او توانست اولین سفارش خود را دریافت کند، که عبارت بود از یک پروژه‌ی ساخت بازار در براگا که قبل از آن به دلیل تغییر الگوهای تجاری تخریب شده بود.
پس از 2 سال خدمت سربازی، او به عنوان برنده‌ی مسابقه‌ی مرکز فرهنگی در پورتو معرفی شد. سپس فعالیت خود را به عنوان معمار مستقل شروع کرد.
او اغلب به عنوان استاد مهمان به لوزان و زوریخ در سوئیس و همچنین هاروارد در ایالات متحده دعوت میشود. این سخنرانی‌ها در قالب استاد مهمان در دانشگاه‌ها و سمینارها طی سال‌های اخیر فرصت خوبی برای ملاقات با بسیاری از همکاران بوده است از جمله ژاک هرتزوگ و آلدو روسی.
او متاهل و دارای 3 دختر است: ماریا لوئیسا، ماریا دا پاز و ماریا ادواردا. همسرش، لوئیسا پنها و همچنین دختر بزرگ او نیز معمار هستند. دختر دومش پرستار است و دختر سومش در سال سوم رشته معماری در دانشکده‌ی معماری، دانشگاه اوپورتو تحصیل می‌کند.
سوتو دو مورا در کنار فعالیت‌های معماری، استاد دانشگاه اوپورتو نیز هست، او همچنین استاد مهمان در ژنو، پاریس – بلویل، هاروارد، دوبلین، ETH زوریخ و لوزان نیز هست.
ساوتو دو مورا ( برنده پریتزکر )اغلب به عنوان یک «نئو‌میسیَن» توصیف میشود، اما او دائماً برای حفظ اصالت در تلاش است و به دلیل استفاده بی نظیر از مصالح (گرانیت، چوب، سنگ مرمر، آجر، فولاد، بتن) و همچنین استفاده‌های عجیب از رنگ، مورد ستایش افراد بی شمار بوده است.
ساوتو دو مورا نظر خود را در مورد استفاده از مصالح به روشنی بیان کرده است: « از گونه های در معرض خطر یا حفاظت شده هرگز استفاده نمی‌کنم. فکر می‌کنم باید استفاده از چوب در حد اعتدال باشد، همچنین اگر قرار است از چوب استفاده کنیم، لازم است که جنگل‌های خود را دوباره بکاریم. اما باید از چوب استفاده کنیم زیرا یکی از بهترین مواد موجود است.»
او در مصاحبه با کروکیس توضیح داد: « از نظر من، سبک میِس برایم هر روز جذاب‌تر میشود …. تنها راهی که برای خوانش آن وجود دارد این است که آن را مینیمالیستی تلقی کنید. اما این سبک همیشه بین کلاسیسیسم و نئوپلاستیسم در نوسان بوده است …
فقط کافیست آخرین ساختمان که در دوره حیاتش ساخته است را به خاطر بیاورید، منظورم ساختمان IBM است، که یک فونداسیون قوی از جنس تراورتن قدرتمند داشت تا یک درِ غول‌پیکر را حفظ کند و از سوی دیگر، در بارسلون نیز دو پاویون اجرا کرده است، اینطور نیست؟ یکی انتزاعی و نئو پلاستیک و دیگری کلاسیک، متقارن با گوشه‌های بسته بود … او در حال آزمایش بود. او حتی از قبل از آن نیز بسیار مدرن عمل کرد و به همین دلیل باید از واژه «پُست» برایش استفاده کنیم.»
سوتو دمورا (برنده پریتزکر 2011 )هنگام صحبت درباره برج بورگو، تاثیر میسیَن را تائید می‌کند، اما نظر همه را به آنچه روزنامه نگار و منتقد ایتالیایی، فرانچسکو دال کو گفته است؛ جلب می‌کند: « بهتر است اصیل نباشید اما خوب باشید تا اینکه اصیل و بد باشید.»
در مجموعه‌ی همایش‌های هولسیم با موضوع معماری پایدار، او اظهار داشت: «معماری برای من یک مسئله جهانی است و البته معماری اکولوژیکی، معماری هوشمند، معماری پایدار هم وجود ندارند – بلکه فقط معماری خوب وجود دارد. همیشه مشکلاتی وجود دارند که نباید از آنها غفلت کنیم، به عنوان مثال، انرژی، منابع، هزینه‌ها، جنبه‌های اجتماعی – همیشه باید به همه این موارد توجه کرد.»
