مرمت هتل پنینسولای پاریس

مرمت “هتل پنینسولای پاریس”

پس از چهار سال بازسازی، یک هتل تاریخی در پاریس جایگاه خود را در میان چشمگیرترین ساختمانهای شهر دوباره پیدا می‌‌کند.

“هتل پنینسولای پاریس” تنها چند قدم تا طاق پیروزی (Arc de Triomphe) فاصله دارد اما پس از یک سال مرمت و بازسازی طولانی، این ساختمان با قدمتی بالایی که دارد یک گام بزرگ برای اینکه جایگاه شایسته خود را در میان برجسته‌‌ترین بناهای معماری شهر به دست آورد، برداشته است.

این بنای شش طبقه و 200 اتاقه در سال 2014 مجدداً درهای خود را به روی عموم باز کرد و دوباره بازگشایی شد. مرمت این بنا بسیار دقیق انجام شده است و گواهی که برای این ادعا وجود دارد این است که ساخت هتل تنها دو سال به طول انجامیده حال آنکه  نوسازی آن دو برابر بیشتر طول کشیده‌‌ است.

این پروژه توسط متخصصان مرمت و بازسازی مستقر در پاریس، به نام “افین دیزاین” Affine Design انجام شده که نمونه‌‌های دیگری از کارها‌‌ آنها نه تنها پروژه‌‌های مربوط به هتل‌های لوکس و گرانقیمت است، بلکه کاخ‌های سلطنتی را نیز شامل می‌‌شود.

بدست آوردن این مأموریت آسان است اما تسلط بسیار بالایی را برای حفظ روح تاریخی یک فضا بطوریکه داستان‌‌ها و افسانه‌‌هایی که در مورد آن گفته شه دست نخورده باقی بماند، می‌‌طلبد. برای بازیابی هویت هتل “پنینسولای پاریس” تیم “افین دیزاین” قصد داشت که چهارچوب و زمینه‌‌ی جدیدی که منطبق با ریشه‌‌های تاریخی، جغرافیایی و اجتماعی آن باشد را به کار گیرد.

این روز‌‌ها پروژه‌‌ای با این وسعت، هزینه و  مقیاس بسیار نادر و کمیاب است. ساختار بنا ناهنجاری‌‌های زیادی داشت و تیمی حرفه‌‌ای متشکل از مرمت‌‌گران، صنعت‌‌گران، تذهیب‌‌کاران و شیشه‌‌گران (تعدادی بالغ بر 3000 نفر) دست به دست هم دادند و مرمت‌‌های ضعیفی که قبلا انجام شده بود و سال‌‌ها بی‌‌توجهی و عدم رسیدگی به این بنا را اصلاح نمودند.

عناصر اصلی سنگی بسیار آسیب دیده ‌‌بودند و یا حسابی خاک‌‌آلود و جرم گرفته شده بودند. نمای خارجی حسابی خراب شده بود و نیاز به ترمیم اساسی داشت. جزئیات طراحی و ظاهر دلپذیر سابق بنا با دیوار‌‌های کاذب، پارتیشن‌‌ها و سقف‌‌ها  پوشانیده شده بود.

مقامات و مسئولین  “افین دیزاین” اصلاحات و تغییرات ساختمان اصلی این بنا را در گذر زمان “بی رحمانه” توصیف کردند.

در نمای جدید از “لایم استون” (limestone) استخراج شده‌‌ از معادن St Leu-la-Foret، Chauvigny و Comblanchien در فرانسه، به عنوان سازه‌‌ی اصلی که “هتل باشکوه” (Hotel Majestic) را در 1908 بازگشایی کرد استفاده شده بود.

20 نفر سنگ‌ تراش از متخصصین مرمرت بناهای تاریخی با حکاکی‌‌های پیچیده‌‌ی گل سنگ وقوس و نوارهای باریک، نمای بنا را بازسازی کرده‌‌ بودند. هر گل آبشاری حدود 3 هفته وقت یک سنگ‌‌تراش را می‌‌گرفت تا بصورت کامل انجام شود.

هر جایی که امکانش بود بخش‌‌هایی که تخریب شده‌‌بودند با دست حکاکی می‌‌شدند و در مواردی که این امکتن وجود نداشت نقش‌‌برجسته‌‌های تخریب شده با  سنگ‌‌های جدید جایگزین می‌‌شدند و پس از نصب حکاکی مورد نظر بر روی آن انجام می‌‌گرفت.

برای جزئیاتی که دوباره ساخته می‌‌شدند از اسناد و عکس‌‌ها اصلی موجود به عنوان مرجع استفاده می‌‌شده است. تایل‌‌هایی که به شکل و اندازه‌‌ی ماهی برای سقف برج‌‌های هتل استفاده شدند از معادن سنگ در منطقه‌‌ی Pays de la Loire  تهیه شده و با دست ساخته می‌‌شدند.

برای ستون‌‌ها از سنگ  مرمریتی که محل تهیه‌‌ی آن نزدیک “کامپان” (Campan) در “پیرنیزهای فرانسوی” (French Pyrenees) بوده استفاده شده است. معمار ارشد و بنیانگذار “افین دیزاین” ریچارد مارتینت (Richard Martine)، با سازمان‌‌های فرهنگی فرانسه من جمله Les Architectes des Batiments de France، Les Monuments Historiques و La Commission du Vieux Paris  همکاری کرد تا به بهترین نحو تشریفات لازم انجام شود.

به عنوان مثال، تغییر نمای بیرونی ساختمان ممنوع بود. بسیاری از تیم‌‌های تخصصی که در پروژه‌‌های میراثی مانند “لوور “(Louvre) و “کاخ ورسای” (Palace of Versailles) یا کمیسیون‌‌های بین المللی شامل  “مجسمه آزادی” (Statue of Liberty)، موزه J. Paul Getty در لس آنجلس و “گالری هنری کورکوران”(Gallery of Art Corcoran ) در واشنگتن دی سی کار کرده‌‌اند، با منشأ قدرت همراه شدند تا کارهایشان به خوبی پیش برود. برخی از آنها نیز شرکت‌های خانوادگی بودند که قدمت آنها به نسل‌های قبل برمی‌‌گردد.

این هتل در زمان محبوبیت سبک امپراطوری دوم ساخته شد و در قرن گذشته برای اولین بار درهای خود را به روی مردم گشود و خیلی زود به مرکز توجه جوامع سطح بالا تبدیل شد.

“جورج گرشوین” (eorge Gershwin)  کار کلاسیک “یک آمریکایی در پاریس” (An American in Paris) را در اینجا ساخته است و اینجا جایی بود که امثال “پابلو پیکاسو” (Pablo Picasso)، “جیمز جویس” (James Joyce) و “ایگور استراوینسکی” (Igor Stravinsky) در آنجا نوشیدنی و غذا می‌خوردند. در فاصله‌‌ی بین اولین شکل‌‌گیری “هتل باشکوه” و شکل کنونی آن به عنوان “هتل پنینسولا”، ‌ای بنا پی در پی مورد استفاده قرار می‌‌گرفت.

این بنا در سال 1936 به دولت فرانسه فروخته شد و سرانجام به مقر یونسكو (UNESCO) تبدیل شد و بعدها به  مرکز کنفرانس بین المللی برای وزارت امور خارجه فرانسه تبدیل گردید.

اتفاقات مهمی در سایه‌‌ی توجهات وزارت در این بنا رخ داده است که مشهورترین آن‌‌ها امضای پیمان صلح پاریس در سال 1973 بود که منجر به خاتمه‌‌ی جنگ ویتنام شد.این فضا در حال حاضر در “بار کلبر” (Bar Kléber) قرار دارد. از همان ابتدا هدف از بازسازی، تلفیق معماری جدید و قدیمی با نمای “لایم استون” به سبک “هاوسمن” (Haussmann) بوده است که معماری منظره‌‌ی‌‌خیابانی پاریس را از مواد و مهندسی‌های قرن 21 متمایز کند.

ساختار معماری او می‌بایست بر روی پایه‌‌های فلزی بنا می‌‌شد و مقدار فولادی که مورد استفاده قرار گرفت معادل پنج قطار پر سرعت فرانسوی بوده است و وزن بتون به‌‌کار گرفته شده به اندازه سه برابر وزن برج ایفل (Eiffel Tower) تخمین زده می‌‌شود. ‌‌ در مورد روند کار مارتیننت خاطر نشان کرد  که  فرآیند از بین بردن زشتی‌‌ها و ظاهر ساختن زیبایی‌‌ها لذت فراوانی را به‌‌وجود آورد.