سنگ های چینی| سنگهای یخچالی در غرب میانه
برای انسانها، سنگها محصولاتی سودآور هستن. جرالد کروتو (Gerald Croteau) در میان دیوارهایی سنگی بزرگ شده که در مزارع شمال شرقی بسیار رایج است.
او مدعی است دیوارهایی که در نیوانگلند (New England) وجود دارد مسافتی بیشتر از مسافت بین زمین و ماه دارد.
زمانی که کشاورزان مشغول کاشت یا برداشت هستند و یا حیواناتشان در مزارع میچرند، کروتو و تیمش مشغول جستو جوی سنگهای مزرعه هستند که برای تبدیل شدن به اسلبی برای غذا، کاسه و زیر لیوانی، رسیده و آماده چیده شدن میباشند.
دیوارهای سنگی بخش متمایزی از چشم انداز نیوانگلند است. حتی رابرت فراست (Robert Frost) در شعر خود با عنوان “مرمت دیوار(Mending Wall)” به این موضوع اشاره کرده است.
او میگوید: “به لحاظ علمی، چگالی سنگها با گرد و خاک متفاوت است، بنابراین حتی اگر شما سالیان سال است که مشغول کشاورزی هستید، از آنجا که این سنگها به تدریج به سطح زمین میآیند، مجبورید آنها را از سر راه خود بردارید. بنابراین دلیل اینکه کشاورزان در نیوانگلند دیوارهای سنگی ساختند این نبوده که به ساخت این دیوارها علاقهمند بودهاند، بلکه تنها میخواستند این سنگها را از سر راه خود بردارند”.
یخچالهای طبیعی سالیان پیش تخته سنگهای کوچک و بزرگ را با خود آورده و در سطح خاک پراکنده ساختند. چرخه یخ زدن و ذوبشدن که زمستانها رخ میدهد به طور مرتب این سنگها را به سمت سطوح پایینتر هل میدهد. در نتیجه پاکسازی زمینها از سنگ، پایان ناپذیر خواهد بود.
پدربزرگ کروتو یک بنّای سنگکار بود و اگرچه او همیشه شیفته دیوارهای سنگی بوده، اما به زیبایی درون آنها پی نبرده بود.
یعنی، وقتی با برخی از اعضای خانواده هنگامی که خارج از کشور کار میکرد ملاقات نمود، برای اولین بار بافت درون سنگ های مزرعه را دید.
او کشف کرد که اگرچه این سنگهای متامورفیک جذاب، به ظاهر خاکستری هستند، اما درون آنها بسیار رنگارنگ و زنده است.
از آن پس بود که او فهمید این یک فرصت عالی تجاری است، که میتواند در آن از تجارب اقتصادی و تحصیلاتی خود بهره ببرد. او میگوید: “من امریکن استونکرفت (American Stonecraft) را برای کار با مزارع و افزودن ارزش به این سنگ های معمولی تاسیس کردم.”
امریکن استونکرفت که در لوول، ماساچوست (Lowell, Massachusetts )مستقر است، در حال حاضر با حدود 75 مزرعه در سراسر نیوانگلند برای چیدن سنگهایی با ظاهر معمولی همکاری دارد و پس از آن، این تخته سنگها به صورت اسلب برش داده میشوند تا برای پذیرایی، پخت و پز، به زیر لیوانی و سایر لوازم جانبی میز تبدیل شوند.
کروتو و تیمش کار خود را توسعه دادند و مشتاقانه به دنبال سنگ و تخته سنگهایی که ممکن است طرحهای زیبایی داشته باشند، میگردند.
آنها سنگها را انتخاب کرده و به کارگاه خود که در آن ماشینآلات مناسبی برای ساخت این ابزار وجود دارد منتقل میکنند تا آنها را به قطعات کاربردی مانند اسلب تبدیل کنند که کشاورزان و سایر خردهفروشان کشور میتوانند آنها را بفروشند.
سنگ های در حال رشد
این تشبیه رشد سنگ های گرانبها در زمینهای کشاورزی که توسط کروتو و یا کشاورزانی که با او برای کشت محصول همکاری میکردند بیهوده مطرح نشد.
کروتو بیان میکند: “در فروشگاه ما در بازار عمومی بوستون (Boston Public Market)، برچسبها به تابلویی آویزان است که میگوید: از سرزمینی که سنگها میرویند، برآمده از داستان کشاورزانی، که با آنها در جدالند. اگر از کشاورزان سراسر نیوانگلند بپرسید، در این مورد با شما شوخی خواهند کرد”.
کشاورزان نیوانگلند برای چندین نسل با سنگهای سرزمین خود در جدالند.
مانند همه کشاورزان، آنها یاد گرفتند که بجای اینکه سرمایه خود را بالا ببرند، تنوع محصولات را افزایش دهند. مزارع نیوانگلند از آنچه مردم تصور میکنند کوچکتر است، و هزاران هکتار زمین ذرت در غرب میانه نیست.
در نتیجه، آنها اغلب ادغام عمودی کردهاند (اصطلاحی در اقتصاد خرد و مدیریت)، یعنی نه تنها محصولات را تولید میکنند، بلکه آنها را در بازارهای کشاورزان میفروشند.
فروش محصولات امریکن استونکرفت، از سنگهای جمع شده از زمین خودشان، به آنها این اجازه را میدهد که محصولات تجاری خود را افزایش داده و فروش بیشتری داشته باشند.
به ندرت کشاورزان را بیکار خواهید دید، اما در ماههای زمستان، تولید سبزیجات در فضای باز تمام شده و زمان برداشت به پایان رسیده است.
محصولات امریکن استونکرفت، نه تنها در تمام طول سال بلکه به ویژه در فصل تعطیلات فروش خوبی دارند و مردم به دنبال هدیههای منحصر به فردی هستند که پشت آن داستانی نهفته است.
کروتو داستانهای زیادی برای گفتن دارد. اولین مزرعهای که کار خود را با آن آغاز کرد مزرعه آگلی آدر (Ugly Udder) نام دارد. سنگ حاصل از مزرعه برای تهیه محبوبترین محصول آنها استفاده میشود: یعنی اسلب غذا.
این داستان از اینجا شروع میشود که مزرعه آگلی آدر بعد از اینکه یک کشاورز، بزهایی را خرید که صاحب بزها آنها را به خاطر پستانهای زشتشان نمیخواست، به این نام معروف شد.
او از شیر این بزها پنیر و صابون درست میکرد و از آنجا که همه بزهای او دارای پستانهای “زشت” بودند، مزرعه خود را بر اساس این ویژگی بزها آگلی آدر نامگذاری کرد.
کروتو با خنده میگوید: ” برای من همه چیز در اینکه به یاد ماندنی بوده و داستانی برای گفتن داشته باشد خلاصه میشود و من فکر میکنم او کار خیلی خوبی انجام داد”.
اسلب غذایی که با استفاده از سنگهای مزرعه او درست شده، نشانی در پایین محصول دارد که شامل لیبل امریکن استونکرفت، مزرعهای که سنگ از آنجا آمده و لینک وبسایت داستان مزرعه، میباشد.
حمایت از کشاورزان و خرید محصولات آنها
طبق سخنان کروتو، دیوارهای سنگی و داستان پشت اسلبهای امریکن استونکرفت، و دیگر لوازم رومیزی برای بسیاری از افراد جذاب است، چرا که آنها را به یاد دوران کودکی خود و یا تاریخ نیوانگلند میاندازد.
او با کار در بازار عمومی بوستون که بازاری سالانه با حدود 40 فروشنده است که هفتهای یک یا دو شیفت، محصولات محلی مانند ماهی و یا صنایع دستی میفروشند، همچنان با مشتریان خود در ارتباط است.
کروتو با اشاره به لیستی از مواردی که در دست دارد میگوید: “ملاقات با افرادی که ما را مییابند و با یک دیوار سنگی در حیاط خانه خود و یا در یک مزرعه بزرگ شدهاند و یا فقط این قسمت از تاریخ ما را درک و تصدیق کرده و در همان حال تمام جعبههای ما را زیر و رو میکنند، بسیار سرگرم کننده است”.
او میافزاید: “امروزه، مردم، مصرف کنندگان آگاهی هستند”. آنها با خرید از محصولات امریکن استونکرفت، احساس میکنند از جهانی که در آن زندگی میکنند حمایت میکنند. همچنین او مشتریان دائمی دارد، چرا که محصولات آنها نه تنها زیباست بلکه منحصر به فرد هم هست و در عین حال آنها با خرید از این محصولات از مزارع خانوادگی حمایت میکنند که برای آنها اهمیت زیادی دارد.