سختی، نفوذپذیری، و مقاومت در برابر اسید را در اسلب‌های خود را آزمایش کنید.
بسیاری از مقالات من، مزایای بکارگیری آزمون‌های ساده را برای شناخت بیشتر مشخصات سنگ طبیعی تحسین می‌کند. بنابراین از شنیدن درباره مشتریانی که با تکه‌های لیمو، چاقوهای جیبی، بریده‌های شیشه، و دفترچه‌های یادداشت به تالارهای نمایش سنگ می‌روند تا آزمایش زمین شناختی فی البداهه‌ای را اجرا کنند لذت میبرم.
نیازی به ذکر این نکته نیست که این آزمایش‌ها باید با رضایت و همکاری کارکنان فروش انجام شود، اما من کاملا طرفدار این گرایش هستم. به طور مشابهی، من کارکنان فروش، طراحان آشپزخانه، معماران، تولیدکنندگان، و متخصصان بازیابی را در جهت استفاده از تکنیک‌های تشخیصی به این تشویق می‌کنم که تا جایی که می‌توانند درباره انواع به خصوص سنگ طبیعی بیاموزند. اطلاعات جمع آوری شده از این آزمایش‌ها برای همه ما مفید است.
با آنچه گفته شد، بیایید ابزارها را به کار گیریم، آستین‌هایمان را بالا بکشیم و کمی سنگ‌ها را کارآگاهی کنیم!
آزمون سختی
Aآزمون سختی با قطعه شیشه. ماسه سنگ شیشه را خراش میدهد.
B آزمون سختی با چاقوی جیبی. چاقو مرمریت را خراش میدهد.
وقتی قطعه‌ای از یک سنگ را برمی داریم، هوشمندانه است که با آزمون سختی سنگ آغاز بکار کنیم. این آزمون ساده و انعطاف پذیر می‌تواند چیزهای زیادی درباره یک سنگ بگوید.
گوشه‌ی شکسته و نوک تیز سنگ را پیدا کنید.
قطعه‌ی شیشه را روی سطح میز قرار دهید، سپس گوشه نوک تیز سنگ را به سمت شیشه فشار دهید.
با فشار محکم، سنگ را در امتداد شیشه بکشید، اما آنقدر فشار ندهید که احتمال شکستن شیشه وجود داشته باشد.
سپس شیشه را بررسی کنید. آیا سنگ خراشی واقعی بجای گذاشت که قابل لمس باشد؟ یا صرفا بر روی شیشه “کشیده شد”؟
معمولا وقتی سنگ شیشه را می‌خراشد می‌توان صدای بریده شدن شیشه را شنید. وقتی سنگ نرم تر از شیشه باشد، غالبا وقتی در امتداد سطح سر می‌خورد، حسی لغزنده دارد.
اگر قطعه کوچک نمونه ندارید، می‌توانید یک اسلب کامل را بررسی کنید:
اگر از پیش اسلب مال خودتان نیست، مطمین شوید که قبل از انجام این آزمون، اجازه کسب کنید!
از نوک یک چاقوی جیبی، یک سوراخ کن، یا ابزارهای مشابه نوک تیز و فلزی استفاده کنید.
محکم فشار دهید و ابزار نوک تیز را در امتداد سطح سنگ به عقب و جلو بکشید.
بیشتر اوقات ابزار از خود نشانی به جا می‌گذارد، و شما باید تعیین کنید آن نشان به چه معناست. اگر رد خراش به جا گذاشت، مقداری سنگ پودر شده و تورفتگی آشکاری ایجاد خواهد کرد.
ابزار مورد استفاده همچنین می‌تواند سطح سنگ را فرسوده کند و ردی نقره‌ای یا رنگی روشن به جا بگذارد_ تفاوت کلیدی این است که می‌توان این نشان را پاک کرد، به نحوی که دیگر ردی از فرورفتگی باقی نماند.
این آزمون را در چند ناحیه مختلف انجام دهید، به خصوص اگر اسلب از کانی‌ها یا رنگ‌های متفاوتی ساخته شده باشد.
سیلر تاثیری بر آزمون سختی سنگ نخواهد داشت.
نتایج به چه معناست:
گرانیت، سنگ گنیس (gneiss)، ماسه سنگ، و کوارتز همگی باعث خراش بر روی شیشه خواهند شد، اما توسط ابزار فلزی خراش خوردگی مشهودی نخواهند داشت.
مرمریت، مرمریت دولومیت، لایم استون، تراورتن، مرمر، سنگ صابون، و سنگ سرپانتین باعث خراش بر روی شیشه نخواهند شد. یک ابزار فلزی این سنگ‌ها را خراش میدهد.
این آزمون همچنین می‌تواند چگونگی واکنش سنگ به خراش، فشار و ضربه (نوک تیز) را مشخص کند. آیا لبه‌های سنگ تکه تکه میشود؟ آیا دانه‌های (کانی) بیرون می‌پرد؟ آیا لب پر میشود؟ حواستان به نشانه‌های چگونگی تمایل سنگ به شکستن باشد.
آزمون حساسیت به اسید
A آزمون نقش اندازی با آب لیمو
B علامت‌های نقش را می‌توان در زاویه پایین مشاهده کرد. نقش، ناحیه گرد در مرکز سنگ است. این سنگ، کورتسیا (Corteccia) معمولاً به غلط به عنوان «کوارتز نرم» شناخته میشود.
چیزی تحت عنوان کوارتز نرم وجود ندارد، و در اغلب موارد این اصطلاح به معنی مرمریت است. آزمون نقش اندازی نشان میدهد که اینجا نیز چنین اتفاقی افتاده است.
از این آزمایش برای تمایز مرمریت از کوارتزی که احتمالا به اشتباه مرمریت نام گذاری شده است استفاده کنید، و درکی در این باره کسب کنید که یک سنگ به خصوص چگونه به اسیدهای معمول واکنش نشان میدهد.
چندین قطره بزرگ آب لیمو یا سرکه را به مدت 5-10 دقیقه بر روی سطح سنگ قرار دهید.
برخی اوقات می‌توان حباب یا گازهای کم رنگی را بر روی سنگ حساس به اسید مشاهده کنید، ولی احتمالاً برای مشاهده آنها نیاز به یک ذره بین خواهید داشت.
سطح سنگ را پاک کرده و از زاویه پایین به آن نگاه کنید. نواحی حل شده کدر به نظر می‌رسند، گویی سطح جلادهنده آن از بین رفته است.
معمولاً اسلب‌های جلاخورده به نسبت اسلب‌های صیقلی یا چرمین، حل شدگی مشهودتری خواهند داشت.
سیلرها، سنگ را در برابر تراکنش با اسید محافظت نمی‌کنند، بنابراین این آزمون را می‌توان بر روی نمونه اسلب‌های سیلرخورده یا بدون سیلر انجام داد.
نتایج به چه معناست:
سنگ‌های حاوی کلسیت یا دولومیت در برابر تماس با اسیدهای معمول حل خواهند شد.
مرمریت، لایم استون، تراورتن، و مرمر همگی از کلسیت تشکیل شده‌اند. دولومیت، کانی مشابهی است که کمی آهسته تر حل میشود. برای مثال، سنگ سوپروایت از دولومیت ساخته شده است.
آزمون نفوذپذیری
A آزمون نفوذپذیری در ظرف آب کم عمق. قوطی رنگ خوراکی را نیز می‌توان برای افزایش کنتراست رنگ استفاده کرد.
B&C بعد از اینکه سنگ در ظرف آب گذاشته شد، بیرون سنگ همیشه خیس خواهد بود. سنگ را کاملاً خشک کنید تا ببینید آب به سنگ نفوذ کرده است یا خیر. در این مورد، آب وارد سنگ نشده است، که نشان میدهد سنگ نفوذپذیری پایینی دارد . این سنگ ماسه سنگ وایلد سی (Wild Sea) است.
D واضح است که این سنگ آب را جذب کرده است، نفوذپذیری بالایی دارد و بایستی کاملاً سیلر شود. این سنگ ماکاباس سفید (White Macaubus) است.
E آزمون نفوذپذیری با آب بر روی مرمریت و لایم استون. آب را به مدت 15 دقیقه بر روی محل قرار دهید، سپس پاک و خشک کنید.
F بعد از آزمون نفوذپذیری، سنگ را پاک کرده و اجازه دهید به مدت 10 دقیقه در معرض هوا خشک شود، تا مطمئن شوید که به دنبال آب جذب شده به درون سنگ می‌گردید و نه سطح خیس سنگ.
در این مورد، واضح است که آب از خود موضع تیره‌ای از خود بر سنگ به جای گذاشته است، که نشانگر نفوذپذیری سنگ است. این سنگ، کوارتزیت لمبرتی بیانکو (Lamberti Bianco) است.
این آزمون بهترین نتیجه را بر روی نمونه‌ی بدون سیلر خواهد داشت و شما قادر خواهید بود میزان نفوذپذیری واقعی سنگ را بسنجید. اما اگر قصد دارید تاثیر سیلر را به آزمایش بگذارید، می‌توانید این آزمایش را برای بار دوم یا سوم با سنگ سیلرخورده انجام دهید.
اگر نمونه کوچکی از سنگ دارید:
کاسه‌ای کم عمق را با آب پر کنید و سنگ را به سمت لبه درون آن قرار دهید، به نحوی که تنها بخشی از آن درون آب قرار بگیرد. می‌توانید این آزمایش را با کمی رنگ خوراکی درون آب انجام دهید تا دیدن نتایج آسان تر شود.
سنگ را به مدت 10-15 دقیقه درون آب قرار دهید، سپس آن را بیرون آورده و کاملاً خشک کنید. برای 10 دقیقه تا زمانی که سطح سنگ خشک شود، سنگ را در در معرض هوا خشک کنید. سپس می‌توان ارزیابی کرد که آب به درون سنگ راه یافته است یا خیر.
بررسی کنید که آب به نواحی بالای خط آب نفوذ کرده است یا خیر. اگر نفوذ کرده باشد، احتمالاً سنگ بعد از نصب نفوذپذیری بیشتری در برابر لکه داشته باشد.
سپس بررسی کنید سنگ، در قسمت پایین خط آب تیره تر شده است یا خیر. اگر تیره تر شده است، سنگ نفوذپذیری متوسطی دارد.
اگر سنگ تیره تر نشده است، بنابراین یا هیچ آبی را جذب نکرده است یا جذب کمی داشته است، در نتیجه نفوذپذیری پایینی دارد.
در موقعیت افقی یک اسلب کامل:
اگر از پیش صاحب اسلب نیستید، مطمئن شوید که قبل از انجام این آزمایش اجازه کسب کنید!
چند قطره آب را بر روی سطح بچکانید و آن را به مدت 10-15 دقیقه آنجا بگذارید.
آب را پاک کنید و سنگ را کاملاً خشک کنید. به مدت 10 دقیقه بگذارید سنگ در معرض هوا خشک شود.
ناحیه تیره شده نشانگر این است که سنگ، آب را به خود جذب کرده است.
در موقعیت عمودی یک اسلب کامل:
اگر از پیش صاحب اسلب نیستید، مطمئن شوید که قبل از انجام آزمایش اجازه کسب کنید!
این کم کارسازترین روش برای اندازه گیری نفوذپذیری سنگ است، اما در برخی مواقع تنها گزینه موجود است.
با استفاده از یک اسپری آب، آب را بر سطح اسلب بپاشید. آب به پایین خواهد ریخت، اما شما قادر به مشاهده تراکنش آب با سنگ خواهید بود. آیا آب سایه تیره تری به جا می‌گذارد، یا روان گشته و کاملاً به پایین می‌ریزد؟
اگر به لبه شکسته‌ای از سنگ دسترسی دارید، آب را در آن ناحیه قرار دهید و مشاهده کنید چه اتفاقی می‌افتد.
گزینه دیگر این است که حوله‌ای خیس را به مدت 10-15 دقیقه بر روی سنگ قرار دهیم.
ننتایج به چه معناست:
سنگ‌های نفوذپذیر گرایش بیشتری به لک شدن دارند. اگرچه میزان نفوذپذیری می‌تواند با سیلر کاهش پیدا کند، با این حال هوشمندانه است که گرایش طبیعی سنگ را به جذب مایعات در نظر بگیریم تا سیلر تنها محافظ در برابر لک نباشد.
در حالت ایده آل، از قرار دادن سنگ نفوذپذیر در جایی که مجبور به تحمل مقدار زیادی مایعات باشد خودداری کنید.
آزمون‌های تشخیصی بر نمونه سنگ‌ها می‌تواند هم تجربه‌ای لذت بخش و هم آموزنده باشد، این آزمون‌ها همچنین می‌توانند درکی نزدیک و شخصی از رفتار یک اسلب به خصوص بدهد.
هرچه دانش بیشتری داشته باشید، اطمینان بیشتری از تصمیمات خود خواهید داشت. درحالیکه بسیاری از انواع سنگ های طبیعی زیباشناسی باشکوه و کاربری چندگانه دارند، فهم تفاوت آنها می‌تواند برای شما در مشخص کردن اینکه کدام سنگ‌ها برای مشتریان متفاوت بهتر است، یاری رسان باشد. وقتی شما خصوصیات یک سنگ را با نحوه کاربری آن هماهنگ کنید، سنگ به خودی خود برای سالیان متمادی، جایگاه مرکزی را کسب می‌کند.
