زندگی و آثار باربارا هپورث

باربارا هپورث هنرمند بریتانیایی (1975/05/20-1903/01/10) یکی از مشهورترین مجسمه‌ سازان انتزاعی جهان بود. او از کودکی شیفته شکل و بافت بود و در ۱۵ سالگی تصمیم گرفت هنرمند شود. تخمین زده می‌شود که در طول پنجاه سال فعالیت خود بیش از ۶۰۰ مجسمه چوبی، برنزی و مرمری ساخته است.

از نظر هپورث مجسمه سازی می تواند خود زندگی را تجسم بخشد. مجسمه سازی یک طرح سه بعدی از احساسات اولیه است: لمس، بافت، اندازه و مقیاس، سختی و گرما، برانگیختن و اجبار به حرکت، زندگی و عشق.

دوران کودکی و تحصیلات باربارا هپورث

هپورث متولد ۱۰ ژانویه ۱۹۹۳ در ویکفیلد، یورکشایر غربی بزرگترین فرزند گرترود و هربرت هپورث بود. پدرش مهندس عمران بود. او همیشه پدرش را در سفرهایش به روستاهای انگلستان همراهی می‌کرد. این تجربیات به همراه تجربیات گذراندن تعطیلات در خلیج رابین هود در یورکشایر، موجب شکل‌گیری عشق هپورث به طبیعت شد که بعدها در بسیاری از کارهای او تاثیر گذاشت.

پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان، هپورث جوان به مجسمه ‌سازی مصری علاقه نشان داد و در سال ۱۹۲۰ بورسیه مدرسه هنر لیدز را به دست آورد. هنگام تحصیل در لیدز با هنرجو و مجسمه ساز هنری مور آشنا شد. آنها دوستان مادام العمر شدند و همیشه بر کارهای هنری یکدیگر تاثیر می‌گذاشتند.

آنها هر دو در سال ۱۹۲۱ به کالج سلطنتی هنر لندن رفتند. هپورث در سال ۱۹۲۳ با دیپلم فارغ التحصیل شد. اما یک سال دیگر در کالج ماند تا بتواند برای بورسیه پریکس دی رم (بورسیه فرانسوی جهت تحصیل هنر در رم) رقابت کند. او در رقابت با جان اسکیپنگ مجسمه ساز که بعداً شوهرش شد، شکست خورد.

آغاز به کار باربارا هپورث

هپورث در ماه می ۱۹۲۵ با اسکیپنگ ازدواج کرد. این زوج به رم رفتند. در آنجا برای اولین بار با راهنمایی مجسمه ساز جیوانی آردینی سنگ تراشی را یاد گرفت.

در نوامبر ۱۹۲۶ آنها به لندن بازگشتند. در این زمان، باربارا هپورث شروع به مجسمه سازی نمود و کارهایش را در استودیوی خودش به نمایش گذاشت جایی که مستقیماً با چکش و اسکنه می کرد. این تکنیک (کنده کاری مستقیم) بر روی مواد خام  به هپورث اجازه می‌داد تا کیفیت ارگانیک حفظ شود و بینندگان امکان مشاهده اثر دست هنرمند (یا امضا) را داشته باشند.

پورت اولین فرزند خود، پاول اسکیپنگ را در سوم آگوست ۱۹۲۹ به دنیا آورد. بسیاری از کارهای اولیه او به شکل یک نوزاد یا یک کودک و یک مادر بود. این عناصر در آثار بعدی هپورث باقی ماندند. اما بعداً انتزاعی شدند. طبیعت نیز در آثار او، به ویژه  دریا و امواج، موضوعی برجسته بودند.

دوره اوج باربارا هپورث

در سال ۱۹۳۱ هپورث از اسکیپنگ جدا شد. در همان سال او با نقاش انتزاعی بن نیکلسون ملاقات کرد. این زوج رابطه ای برقرار کردند. آنها بعداً در سال ۱۹۳۸ ازدواج کردند. هپورث و نیکلسون در همپستر در شمال لندن، نزدیک هنری مور و چند هنرمند بزرگ دیگر آن زمان زندگی می کردند.

هربرت رید یکی از دوستان هپورث و مورخ آثار هنری، این منطقه را لانه هنرمندان معتدل توصیف می‌کند.

در این مدت نیکلسون و هپورث، یک استودیوی مشترک داشتند وغالباً باهم همکاری می‌کردند. هپورث در مورد رابطه شان می گفت: به عنوان نقاش و مجسمه ‌ساز بهترین منتقد برای یکدیگر بودیم. هپورث تحت تأثیر فرم های انتزاعی نیکلسون در نقاشی هایش قرار گرفت که موجب انتزاعی شدن آثار هپورث شد.

در سال ۱۹۳۲ برای اولین بار یک مجسمه را سوراخ نمود. این اثر به نام فرم سوراخ شده از سنگ آلاباستر صورتی ساخته شده بود و دارای سطح صاف و موج دار بود. سوراخ  در مرکز فرم به بیننده اجازه دیدن از میان آن را، می‌داد. این فرم سوراخ شده در جریان جنگ جهانی دوم از بین رفت.

اما هپورث همچنان به ساختن مجسمه های سوراخ دار ادامه داد. با این وجود هپورث سوراخ ها را به عنوان شکاف نمی دید بلکه به عنوان رابطی بین فرم ها و فضا در نظر می گرفت. در برخی آثار در اطراف حفره ها رشته هایی می کشید که تداعی کننده سازهای موسیقی می شد.

در سال ۱۹۳۴ هپورث سه قلو بدنیا آورد. سیمون، راشل و سارا هپورث-نیکلسون. هپورث می گوید : این یک رویداد فوق العاده هیجان انگیز بود، ما فقط برای یک بچه آماده بودیم و آمدن سه نوزاد در ساعت ۶ صبح به معنای این است که ما با فشار سنگینی طی چند روز آینده مواجه خواهیم شد.

بین سال‌های ۱۹۳۳ الی ۱۹۳۴ هپورث و نیکلسون در گروه نمایشگاهی هنر انتزاعی مستقر در پاریس شرکت کردند.

آنها با هنرمندان انتزاعی بزرگ آن زمان مانند: پابلو پیکاسو، واسیلی کاندینسکی، ژان میرو و پیت موندریان ارتباط  برقرار کردند و در کنار این هنرمندان انتزاعی شروع به نمایش آثار خود در بریتانیا و پاریس نموند. در سال ۱۹۳۶ موزه هنرهای مدرن اولین مجسمه هپورث را خریداری کرد.

با شروع جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۳۹، هپورث و خانواده‌اش  به سنت اویز در کورنوال انگلستان نقل مکان کردند.

آنها تا پایان جنگ در کلبه ای کوچک سکونت نمودند. هپورث در آنجا  فضای کافی جهت مجسمه‌ سازی نداشت و به همین دلیل او به نقاشی روی آورد.

او مجموعه ای به نام نقاشی های بیمارستانی (1949-1947) تهیه نمود که در آن مردان و زنان در حال اجرای عمل جراحی هستند. در سال ۱۹۴۹ هپورث خانه و استودیوی در سنت آویز خریداری نمود و تا پایان عمر در آنجا زندگی کرد.

سال‌های پایانی باربارا هپورث

ازدواج هپورث و نیکلسون در سال ۱۹۵۱ به پایان رسید. اولین پسر او نیز در سال ۱۹۵۳ به طرز غم انگیزی در سانحه هوایی جان خود را از دست داد.

با وجود این شرایط اندوه بار، هپورث به مجسمه سازی ادامه می‌داد، اما او همچنین با مشکلاتی در رابطه با سلامتی خود دست و پنجه نرم می ‌کرد، او مبتلا به سرطان زبان شد و اضافه بر آن از مشکلات حرکتی نیز رنج می‌برد، اما این موارد مانعی برای توقف فعالیت مجسمه سازی او نمی شد.

در سال ۱۹۵۶ شروع به کار بر روی مجسمه های برنزی و دیگر فلزات نمود که او را قادر می ساخت تا مجسمه هایی در سایز و ابعاد کوچک تهیه نمایند.

سر آلن بونس داماد هپورث و مورخ هنر می نویسد ” هپورث از نظر ظاهری کوچک و پرانرژی و از نظر شخصیتی عمیقاً محافظه ‌کار بود”. همیشه تعجب‌آور بود که یک زن ظاهراً ضعیف، بتواند چنین کارهای سختی را انجام دهد، اما او از صلابت و صداقت زیادی برخوردار بود.

در سال ۱۹۷۵ هپورث هنگام سیگار کشیدن در استودیوی خود در سنت آویز بخواب رفت، ساختمان آتش گرفت و هپورث در داخل خانه جان سپرد. درگذشت او در روزنامه گاردین با این جمله توصیف شد: ” مهم ترین بانوی هنرمند، در تاریخ هنر، تا به امروز”.