سنگ کوبیک و سنداستون

“سنگ کوبیک” اروپایی در برابر سم چهارپایان و چرخ‌‌های کالسکه‌‌ها به خوبی مقاومت کرد و همچنان نیز بادوام است. این سنگ‌ها که قدمتشان نزدیک به 100 تا 400 سال است، زمانی در سیستم حمل و نقل مورد استفاده قرار می‌‌گرفتند اما مدت‌‌هاست که از آسفالت به جای آن‌‌ها استفاده می‌‌شود. هنگامی که کارگران ساختمانی اروپایی یک خیابان جدید می‌‌سازند یا یک خط فاضلاب جدید نصب می‌‌کنند، به طور مداوم سنگ فرش‌های قدیمی را حفاری می‌‌کنند و از بین می‌‌برند.

زیبایی بادوام سنگ کوبیک

سنگ کوبیک احیا شده را می‌‌توان برای زیبا سازی و مجزاسازی راه ورودی خانه و پیاده‌‌روی باغ‌‌ها و تزئین خانه‌‌های مدرن فرانسوی، اسپانیایی و سبک‌‌ توسکانی (Tuscan-style) استفاده نمود. آنتونی ون لیفده (Anthony Van Liefde)  به همراه (lisa Van Liefde) ، که بیش از 40 سال به عنوان سنگ تراش کار می‌‌کرده و اکنون به ایتالیا، فرانسه و دیگر مناطق اروپا سفر می‌‌کند تا سنگفرش‌‌های “مونارک استون اینترنشنال” (Monarch Stone International) را در “سان کلمنته” (San Clemente) جمع آوری کند، می‌‌گوید سنگ فرش‌ها تا ابد باقی خواهند ماند. اگر این سنگ‌‌ها خوب و مناسب نصب شوند، راهی که با استفاده از این سنگ‌های کوبیک ساخته شده است صدها سال دوام خواهد داشت.

سنگ کوبیک زیبایی منحصربه‌‌فردی دارند. بعضی از آن‌‌ها از جنس گرانیت (granite) هستند و طیف رنگی از خاکستری تیره گرفته تا سبز-خاکستری یا آبی-خاکستری دارند. برخی دیگر سنداستون هستند که اکسید می‌‌شوند و زنگار‌‌ی با رنگ طبیعی و گرم را تشکیل می‌‌دهند.

سنداستون‌‌ها سطوح مسطح‌‌تری دارند و گاهی اوقات به‌‌عنوان پوشش کف برای فضاهای داخلی روستایی یا انبارهای شراب استفاده می‌شوند. به‌‌صورت سنتی سنگ فرش‌ها در شن قرار می‌‌گرفتند به‌‌طوری‌‌که بخش نازک‌‌تر آن‌‌ها رو به بستر و بخش پهن‌‌تر رو به بالا قرار می‌‌گرفت و قابل لمس و مشاهده بود. فضای خالی لابلای آن‌‌ها را نیز با کمی شن پر می‌‌کردند.

اکنون نیز بسیاری از مردم از سنگ‌های کوبیک به همین روش استفاده می‌‌کنند در حالیکه عده‌‌ای آن‌‌ها را به یك بستر بتونی متصل می‌‌كنند و لابلایشان را با با دوغاب پر می‌‌كنند. باید به این نکته اشاره کرد که برای هیچ ‌‌یک از این دو روش نیازی به تعمیر و بازسازی نخواهد بود. “لیزا”می‌‌گوید گاهی مردم می‌‌پرسند آیا برای ماندگاری و دوام بیشتر آن‌‌ها به کار دیگری نیازی هست؟ بایستی به پرسش این افرد اینگونه پاسخ داد که این سنگ‌های کوبیک صدها سال است که در سرد‌‌ترین آب و هوا نیز امتحان خود را پس داده‌‌اند.

معماران و طراحان معتقدند که سنگ فرش‌ها جلوه‌‌ی بصری بسیار زیبایی ایجاد می‌‌کنند. نه‌‌تنها بر روی این سنگ‌ها یک پالت رنگی متشکل از رنگ‌‌های مختلف تشکیل شده و به چشم می‌‌خورد بلکه سنگ‌‌ها به شکل‌‌های مختلف مربع یا مستطیل فرآوری می‌‌شوند و از اندازه‌‌های متنوعی با طولی بین 3 تا 7 اینچ  و ارتفاعی در حد 5 یا 6 اینچ تشکیل شده‌‌اند.

بایستی این نکته را خاطر نشان کرد که اگر بستر مورد استفاده بتون باشد اندازه‌‌شان می‌‌تواند چند اینچ کمتر شود. سنگ‌‌هایی که در حاشیه و کناره‌‌ها استفاده می‌‌شوند جرم بیشتری دارند، ارتفاع آن‌‌ها بین 16 تا 18 اینچ است و طولشان نیز متفاوت می‌‌باشد.

سنگ‌‌فرش‌‌ها نه تنها در اروپا بلکه اوایل در آمریکا نیز استفاده می‌‌شدند در ابتدا آن‌‌ها را با کشتی به عنوان سنگ خرد شده وارد می‌‌کردند و بعد‌‌ها در این مورد خودکفا شدند و در همان‌‌جا تهیه می‌‌شد. از آنجایی که جاده‌‌های آمریکا  با استفاده از “ماکادام” macadam  (نوعی سنگ‌‌فرش با سنگ‌‌های شکسته در اندازه‌‌های مختلف)، “تارماک” tarmac ( تلفیق آسفالت و سنگفرش) و آسفالت asphalt ساخته شده است، اینکه بیشتر در اروپا به دنبال جاده‌‌های ساخته شده از سنگ بگردیم کار اشتباهی نکرده‌‌ایم.

بناهای سنتی با استفاده از سنگ‌‌های محلی همان منطقه.

در حالیکه جاده‌‌های سنگفرش شده‌‌ی اروپایی تصاویر رویایی از افرادی با ارابه‌‌ران‌‌ها و کالسکه‌‌های طلا کاری شده‌‌ از ادوار گذشته را به ذهن متبادر می‌‌کند، استفاده از سنگ‌‌های محلی نیز حکایت از پیوند نزدیک بین تاریخچه‌‌ی زمین شناسی وخانه‌‌ها دارد.

سنداستون گزینه‌‌ی انتخابی “آنتونی” برای سنگ محلی، “سانتا باربارا ” (Santa Barbara) است که در ایام جوانی وقتی تعطیلات خود را در این منطقه سپری می‌‌کرد شیفته‌‌اش شد.

این سنگ گذشته‌‌ی درخشانی دارد و برای ساخت بنای Santa Barbara Mission و بسیاری از بناهای تاریخی دیگر در این منطقه مورد استفاده قرار گرفته است. باید به این نکته اشاره کرد که این سنگ‌‌ها قابل بازیافت و احیا نیستند.

استخراج “سانتا باربارا سنداستون” مانند سنگ‌های کوبیک نیست و برای استخراج آن‌‌ها به حفاری نیاز است. در این مورد این حفاری در مکان‌‌هایی که قرن‌‌ها پیش تخته سنگ‌‌هایی که از کوه‌‌های Santa Ynez کنده شده و در خروارها خاک فرو رفته‌‌اند انجام می‌‌شود. افراد این منطقه سالها پیش وقتی که زمین را حفر می‌‌کردند آنچه که خداوند در آنجا قرار داده بود را یافتند و در ساخت و ساز از آن‌‌ استفاده نمودند.

“لیزا” می‌‌گوید اکنون نیز در اینجا همینکار انجام می‌‌شود. کارگران ساختمانی سنگ‌‌ها را درست مثل 200 سال پیش استخراج می‌‌کنند، با دست آن‌‌ها را می‌‌شکفاند و با استفاده ازقلم و چکش به قطعات کوچکتر تبدیل می‌‌کنند و این هنری است که این روزها در هیچ جای دیگر دنیا نمی‌‌توانید آن را ببینید. رنگ‌‌ سنگ‌‌ها از کرم تا زرد و طلایی-قهوه‌‌ای متغیر است مشهورترین طیف رنگی طلایی مانتسیتو (Montecito Gold) نام دارد. سازنده‌‌ها بیشتر به موادی که راحت‌‌تر قلم در آن‌‌ها اثر کند علاقه دارند زیرا نه‌‌تنها در نمای ساختمان بلکه برای منبت، روکش، پله، طاقچه و لبه‌‌های پنجره نیز مورد استفاده قرار می‌‌گیرند.

آنتونی می‌‌گوید این سنگ‌‌ها در بهشت برای سنگ تراشان آفریده شده است. برخی از سازندگان، سنگها را برای استفاده صاف میکنند درحالیکه برخی دیگر ترجیح می‌‌دهند لبه‌‌های ناصاف آن به همان صورت باقی بماند. معماران محلی به این نوع سنگ به راحتی دسترسی دارند زیرا منبع آن در همان منطقه قرار دارد و خیلی سریع به دستشان می‌‌رسد.

به‌‌علاوه استفاده از این نوع سنگ امتیاز گواهی LEED  را نیز در اختیار آن‌‌ها قرار می‌‌دهد. احیای سنگ‌‌فرش‌‌ها و سنگ‌‌های محلی باعث شده که صاحبان‌‌خانه با مواد و روش‌‌های ساخت بناهای قدیمی ارتباط برقرار کنند. در دنیایی که از آسفالت و بتون پر شده است این سنگ‌‌ها یادآور روزهایی هستند که بشر بیشتر با طبیعت ارتباط داشت.