مدرسه بوزار کجاست ؟

مدرسه بوزار (مدرسه هنرهای زیبا)

مدرسه بوزار برجسته ترین مدرسه عالی مربوط به هنرهای زیبا در کشور فرانسه است که در شهر پاریس قرار دارد. مدرسه هنرهای زیبای پاریس در سال ۱۶۴۸ میلادی توسط شارل لبرون نقاش مشهور فرانسوی، این مدرسه ابتدا به صورت آکادمی نقاشی و تندیس سازی به فعالیت پرداخت. در سال ۱۷۹۵ رشته معماری نیز به دو رشته قبلی (نقاشی و مجسمه سازی) اضافه شد و نام مدرسه به آکادمی هنرهای زیبا (به فرانسه، بوزار) تغییر یافت.

مدرسه هنرهای زیبای پاریس در زمان حکومت لویی چهاردهم تحت تأثیر حکومت دولتی قرار گرفت لویی چهاردهم به دلیل انتخاب فارغ التحصیلان مدرسه برای تزئین آپارتمان های سلطنتی در ورسای مشهور بود،  تا به سال ۱۸۶۳ که توسط ناپلئون سوم دوباره مستقل شد. در سال ۱۸۶۳، ناپلئون سوم از طرف دولت به مدرسه استقلال اعطا کرد و نام آن را به مدرسه هنرهای زیبا “لکول ده بوزار” تغییر داد. زنان از سال ۱۸۹۷ پذیرفته شدند.

برنامه درسی به «آکادمی نقاشی و مجسمه سازی» و «آکادمی معماری» تقسیم شد. هر دو برنامه بر هنرهای کلاسیک و معماری از فرهنگ یونان باستان و روم متمرکز بودند. همه دانش آموزان موظف بودند قبل از اینکه به طراحی و نقاشی برسند، مهارت های خود را با کارهای اولیه طراحی ثابت کنند. این در رقابت برای جایزه بزرگ رم، اعطای یک بورس تحصیلی کامل برای تحصیل در رم به اوج خود رسید.

سه آزمایش برای دریافت این جایزه نزدیک به سه ماه به طول انجامید. بسیاری از مشهورترین هنرمندان اروپا از جمله ژریکو، دگا، دلاکروا، فراگونار، اینگر، مورو، رنوار، سورا، کاساندره و سیسلی در اینجا آموزش دیدند. رودن در سه نوبت درخواست داد، اما از ورودش خودداری شد. پل سزان دو بار درخواست داد اما رد شد. برنار به دلیل “اشتباهات” سبکی تعلیق شد.

مدرسه بوزار با ظهور انقلاب صنعتی به شدت افت کرد چرا که اساتید این مدرسه در برابر جریان مدرنیته مخالفت نمودند.

این مدرسه در سال ۱۹۵۰ با ایجاد تحولاتی در ساختار آموزشی مدرسه توسط لویی کان و رابرت ونتوری دو معمار برجسته و نام آشنای اواخر دوران مدرن مجدداً پا گرفت و ترقی نمود.

سیستم آموزشی مدرسه بوزار

در مدرسه بوزار، هر کلاس به یک استاد تعلق داشت و شاگردان هر استاد تمام مراحل تحصیلی خود را نزد همان استاد و در همان کلاس می گذراندند. سر کلاس از دانشجوی سال اول تا دانشجویان سطوح بالاتر حضور داشتند. بخشی از آموزش دانشجویان سطوح پایین توسط سال بالایی ها انجام می شد، تدریس به صورت نظری صورت می گرفت. در سال های اول کلاس های تئوری و عملی تشکیل می شد اما در سال های بعد اساتید فقط بر تمرین ها و دروس عملی تأکید می کردند. دروس عملی بخش اعظمی از آموزه های معماری را در بر می گرفت. کارهای عملی از سه بخش پروژه، دکور و اسکیس تشکیل می شد.

پروژه: در این مرحله موضوع طراحی توسط استاد تعیین می شد و ظرف دو ماه کرکسیون انجام می دادند.

دکور: در مرحله دکور، طراحی داخلی با جزییات کامل موضوع مورد بحث، مد نظر بود. در این مرحله دانشجویان معماری باید برای همه ی جزییات موجود در پروژه ( دیوار، در، پنجره، صندلی، تزیینات و …) طرح ارائه می دادند.

اسکیس: در این مرحله دوازده ساعت به دانشجویان زمان داده می شد تا اسکیس طرح خود را ارائه نمایند. مهارت طراحی و راندو دانشجو بسیار مهم بود.

در مرحله اسکیس روش دست آزاد از اهمیت ویژه ای برخوردار بود. روش ژوژمان (ژوژمان به نوعی قضاوت گفته می شود که در آن پروژه بررسی و براساس نمره ارزیابی و رتبه دهی می شود.) وجود نداشت، بدین معنا که طرح های ارائه شده یا پذیرفته و یا مردود می شدند.

روش شارت یکی از روش های کاربردی مدرسه بوزار بود. شارت در فرانسه به معنای گاری، یعنی فوریت کار چنان بود که دانشجو حتی بر روی گاری که کار را از خانه به دانشکده حمل می کرد هم مشغول به کار بر روی شیت ها بود. شیت ها اغلب در ابعاد بزرگ ۵*۲ متر مورد استفاده طراحی قرار می گرفت.

سلسله مراتب تدریس در مدرسه بوزار:

• دوره مقدماتی
• پنج نظم کلاسیک معماری:

۱- دوریک

۲- یونیک

۳- کرنتین

۴- کامپوزیت (ترکیبی)

۵- توسکانی

 

دانشکده هنرهای زیبایی دانشگاه تهران در دوران پهلوی با الگوبرداری از سیستم آموزشی مدرسه بوزار مدیریت می شد. این سیستم پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ به کلی برداشته شد.دو معمار ایرانی هوشنگ سیحون و ساعد سمیعی از مدرسه معماری بوزار فرانسه فارغ التحصیل شده اند.