ارزیابی چرخه عمر و طراحی پایدار با سنگ ماربل!
ارزیابی چرخه عمر (life cycle assessment (LCA یکی از بهترین مکانیسم هایی که به معماران و سایر متخصصان ساختمان سازی اجازه می دهد نسبت به مصرف انرژی و سایر اثرات زیست محیطی مرتبط با تمام مراحل چرخه عمر ساختمان شامل تهیه، ساخت، بهره برداری و تخریب، درک مناسبی داشته باشند.
تجزیه و تحلیل چرخه عمر (LCA) که به عنوان ارزیابی چرخه عمر نیز شناخته می شود، ابزار اولیه ای است که در جهت تصمیم گیری برای توسعه پایدار استفاده می شود. به گفته آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده، LCA ابزاری برای ارزیابی اثرات بالقوه زیست محیطی یک محصول، ماده، فرآیند یا فعالیت است.
مزایای ارزیابی چرخه عمر چیست؟
مطالعه LCA مبنای کمّی برای استراتژی طراحی پایدار است و به شما کمک می کند تا تصمیمات تاکتیکی پایداری را بگیرید. یک LCA داده های معتبری را برای توجیه ادعاهای پایدار، در اختیار شما قرار می دهد.
مصالح ساختمانی و در نتیجه ساختمان ها، معمولاً عمر طولانی دارند. بنابراین تخمین فرآیند به اصطلاح از گهواره تا گور ( cradle to grave) در آن ها دشوار است.
صنعت ساختمان از مواد اولیه بسیار زیادی استفاده می کند و نیاز به مصرف انرژی بالایی دارد. کاهش اثرات زیست محیطی مواد، با ایجاد چرخه زندگی دوم یا بازیافت آن ها، امکان پذیر است. به عنوان مثال، تولید بتن باعث انتشار CO2 می شود و استفاده مجدد از بتن می تواند انتشار آن را در مراحل معدن کاری و فرآیند تولید، کاهش دهد.
ارزیابی چرخه عمر (LCA) یکی از ابزارهایی است که در دستیابی به شیوه های طراحی ساختمان پایدار، کمک می کند. LCA روشی است که برای ارزیابی عوامل محیطی موثر در طول عمر فرآیندها و محصولات استفاده می شود. ارزیابی شامل کل چرخه عمر یک محصول، یک فرآیند یا یک سیستم از جمله استخراج و فرآوری مواد خام، ساخت، حمل و نقل و توزیع، استفاده، استفاده مجدد، نگهداری، بازیافت و دفع نهایی است.
رویکرد چرخه عمر باید هنگام انتخاب بهترین فناوری موجود و در جهت به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی ساختمان ها از طریق طراحی یا نوسازی، به تصمیم گیری کمک کند.
مصالح ساختمانی به یک موضوع مهم در مطالعات LCA در دهه های اخیر تبدیل شده است. مصالح ساختمانی مختلف مانند: شیشه، آلیاژ آلومینیوم، سنگ و مواد سرامیکی با استفاده از روش LCA بطور تخصصی، بررسی شده اند. علاوه بر این، LCA تا حد زیادی برای تعیین اثرات زیست محیطی تولید سیمان نیز استفاده شده است.
نیکولتی و همکاران (2002) یک LCA مقایسه ای بین تایل های ماربل و سرامیک برای تعیین بهترین مشخصات محیطی دو سیستم انجام دادند. بر اساس این تجزیه و تحلیل، تایل ماربل، مشخصات محیطی بهتری دارد.
نتایج مطالعات گون کایا و همکاران (2018) نشان می دهد که ارزش تخلیه غیر زیستی Abiotic depletion تایل یا اسلب ماربل، بر اساس سوخت فسیلی، بیشتر از کاشی و سرامیک است. از سوی دیگر، گرمایش جهانی و مقادیر سمیت انسانی human toxicity values کاشی و سرامیک بیشتر از تایل و اسلب ماربل است.
تخلیه غیر زیستی به کاهش منابع غیر زنده مانند: سوخت های فسیلی، مواد معدنی، خاک رس و ذغال سنگ نارس اشاره دارد.
پتانسیل سمیت انسانی (HTP) نیز شاخصی است که نشان دهنده ی مضرات بالقوه یک واحد شیمیایی آزاد شده در محیط می باشد که هم بر اساس سمیت ذاتی یک ترکیب و هم بر اساس دوز بالقوه آن محاسبه می شود.
تولید کنندگان تایل و اسلب سنگ ماربل باید برای کاهش مصرف انرژی خود اقدام کنند. یکی از راه های کاهش اثرات زیست محیطی، استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر است، زیرا تولید و مصرف الکتریسیته در مولفه های زیست محیطی تأثیرگذار است. استفاده از منابع تجدیدپذیر، عملکرد زیست محیطی تولید سنگ ماربل را افزایش می دهد. در این جهت، استفاده از پانل های انرژی خورشیدی برای تولید برق در تولید سنگ ماربل پیشنهاد می شوند.
علاوه بر این، استفاده از تجهیزات صنعتی جدید می تواند برای کاهش مصرف گازوئیل مفید باشد و می تواند بر عملکرد محیطی نیز تأثیر بگذارد. از سوی دیگر، تولید کنندگان کاشی و سرامیک باید با توسعه پروژه های جدید، پتانسیل گرمایش جهانی تولید خود را بازبینی کنند. همچنین، مشخص شده است که انتشار HF از بخش سرامیک باعث ایجاد مشکلات زیست محیطی می شود. به همین دلیل، برخی ملاحظات اضافی باید برای کاهش این انتشارات اتخاذ شوند.
