سنگ گابرو چه سنگی است؟

سنگ گابرو

سنگ گابرو یک سنگ آذرین درونی درشت بلور و تیره رنگ است. این سنگ معمولاً به رنگ سیاه یا سبز تیره دیده می شود و عمدتاً از کانی های پلاژیوکلاز و اوژیت تشکیل می شود. سنگ گابرو کاربرد گسترده ای در صنایع مرتبط با ساخت و ساز دارد از جمله خرده سنگ بستر جاده ها و همچنین سنگ ساختمانی کانترتاپ و غیره.

 

ترکیب کانی شناسی سنگ گابرو

گابرو عمدتاً از کانی های فلدسپار غنی از کلسیم (پلاژیوکلاز) و پیروکسن (اوژیت) تشکیل می شود. کانی الیوین نیز می تواند بصورت فرعی در این سنگ دیده شود. ترکیب کانی شناسی یاد شده باعث ایجاد رنگ سیاه تا سبز تیره در سنگ گابرو می شود. تعداد محدودی از بلور کانی های روشن رنگ نیز می تواند در زمینه ی این سنگ دیده شود. برخلاف بسیاری از سنگ های آذرین، سنگ گابرو دارای میزان بسیار کمی از کانی کوارتز است.

سنگ گابرو، معادل آذرین درونی سنگ بازالت به شمار می رود. تفاوت این دو سنگ، اندازه های بلور های آن ها است. سنگ بازالت به دلیل سرد شدن سریع در فرآیند سنگ شدگی، بلورهای کوچکی دارد در حالی که گابرو به دلیل سرد شدن تدریجی، بلورهای درشتی دارد.

 

کاربرد های سنگ گابرو

گابرو را می توان با پولیش دادن، به جلای بسیار درخشانی رساند. از این سنگ به عنوان سنگ مزار، کانترتاپ آشپزخانه، کفپوش و نما استفاده می نمود. سنگ گابرو در برابر عوامل مخرب محیطی و سایش، دوام و مقاومت خوبی دارد.

در صنایع سنگ ساختمانی، گابرو تحت عنوان گرانیت مشکی به فروش می رسد. از این سنگ برای تولید جدول سنگی و غیره نیز استفاده می شود.

از آنجایی که پلاژیوکلاز به عنوان کانی اصلی این سنگ محسوب می شود بنابراین سختی و مقاومت سایشی قابل توجهی دارد. سختی این کانی در معیار موس بین ۶ تا ۶.۵ است. با توجه به این موضوع، این سنگ انتخاب خوبی برای کف مناطق پرتردد است. جذب بسیار کم این سنگ آن را به یک گزینه ی ایده آل برای سرویس های بهداشتی و کانترتاپ تبدیل کرده است.

باید توجه داشت که این سنگ برای استفاده در نمای بیرونی ساختمان توصیه نمی شود زیرا رنگ مشکی آن در برابر تابش مستقیم نور آفتاب حساس بوده و رنگ پریدگی در آن محتمل است.  رنگ مشکی این سنگ باعث می شود تا بیشتر امواج نور خورشید را در خود جذب کند به همین دلیل در مواجهه با آفتاب، دمای سنگ زیاد می شود. این وضعیت باعث می شود تا دمای سنگ در کاربری هایی چون کف محیط بیرون از افزایش یابد.

این سنگ مشابه بیشتر انواع گرانیت های سفید، درصد تخلخل کمی دارد. به همین دلیل اتصال آن با ملات سیمانی به خوبی صورت نمی گیرد. جهت نصب این سنگ در ارتفاع زیاد، باید از سیستم نصب خشک استفاده نمود تا احتمال سقوط سنگ و آسیب های جانی و مالی به حداقل برسد.

سنگ گابرو در برابر محلول های اسیدی و قلیایی دوام خوبی دارد به همین دلیل در مواجهه با محلول های شوینده ی مختلف، مشکل خاصی در آن ایجاد نمی شود.

استفاده ی عمده از گابرو، به عنوان خرده سنگ یا سنگدانه می باشد .از این متریال در ساخت بستر راه آهن، جاده و ساختمان ها استفاده می گردد.

گابرو اگرچه در برابر هوازدگی فیزیکی، دوام قابل توجهی دارد اما به دلیل ترکیب کانی شناسی خود، می تواند در برابر هوازدگی شیمیایی تا حدودی آسیب پذیر باشد. کانی پلاژیوکلاز در برابر هوازدگی شیمیایی در بلند مدت آسیب پذیر است. این آسیب بصورت پدیدار شدن لکه های خاکی و مات بر روی سنگ دیده می شود.

سنگ گابرو به عنوان یکی از ذخایر عناصری چون نیکل، کروم و پلاتین شناخته شده و همراه سنگ های الترامافیک دیده می شود. کانه زایی ایلمنیت و مگنتیت اولیه معمولاً با تشکیلات گابرویی در ارتباط است.