بیوگرافی هادی میرمیران
سید هادی میرمیران (۲۳ اسفند ۱۳۲۳، قزوین – ۲۹ فروردین ۱۳۸۵ برلین) مهندس، استاد دانشگاه و معمار ایرانی بود.او چهار دهه فعالیت حرفه‌ای کرد. از میان آثار وی می‌توان به طراحی شهر جدید بهارستان در اصفهان، ساختمان کانون وکلای دادگستری مرکز، ساختمان کنسولگری ایران در فرانکفورت، ساختمان مرکزی بانک توسعه صادرات ایران، ساختمان مجموعه ورزشی رفسنجان، طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران (اجرا نشده)، طرح ساختمان فرهنگستانهای جمهوری اسلامی ایران (اجرا نشده) و طرح ساختمان موزه ملی آب (اجرا نشده) اشاره کرد. از مهمترین ویژگی‌های او حفظ پیوستار و روح معماری کهن ایران با روش‌های نوین طراحی بود.
رویکرد شکلی معماری سید هادی میرمیران
آثار معماری هادی میرمیران را می‌توان در سه گرایش شکلی دسته‌بندی کرد:
۱. استفاده از دیاگرام فرم، آثار معماری میرمیران در پروژه های ابتدای دههٔ ۷۰ خورشیدی، از این روش در طراحی کارهای معماری خود استفاده کرده است. در این روش، او با انتخاب دیاگرام فرم یک اثر معماری، طراحی را آغاز کرده، یا به تعبیر بهرام شیردل، معماری را از معماری شروع می‌کند و در روند طراحی، گاهی پروژه تا آخر تحت تأثیر همان دیاگرام اولیه باقی‌مانده و گاهی دچار تغییرات شگرفی شده است مانند: پروژه کتابخانهٔ ملی ایران (۱۳۷۳).
۲. استفاده از دیاگرام فرم آثار هنری و طبیعت، در این مرحله هادی میرمیران با استفاده از فرم‌های موجود در طبیعت یا آثار هنری موجود شروع به طراحی کرده اما، در روند طراحی، کاملاً از آن‌ها فاصله گرفته و به پروژه‌ای با دیاگرام متفاوت دست می‌یابد. او در پروژه موزهٔ ملی آب ایران (۱۳۷۴) از خواص شکلی دو عنصر آب و خاک استفاده می‌کند و در پروژهٔ بانک توسعه صادرات ایران (۱۳۷۶) از فرم مکعبی شکل استفاده کرده که شکافی در آن قرار دارد و یادآور فرم گاو صندوقی است که درش اندکی بازمانده‌است.
۳. استفاده از دیاگرام دو فرم و فضای بینابین این دیاگرام را می‌توان در آثار گذشتهٔ هادی میرمیران هم مشاهده کرد، اما در چند پروژهٔ متأخر نقش اساسی را در ساماندهی پروژه ها به عهده می‌گیرد. خصوصیت اصلی این فضای بینابین ترکیب شدن با فضاهای عمومی و شهری است. مانند: پروژهٔ کانون وکلای دادگستری تهران (۱۳۸۰-۱۳۷۴) از جمله آثاری است که در آن از دیاگرام دو فرم و فضای بینابین استفاده شده‌است.
ویژگی های آثار هادی میرمیران
او همیشه بر فرم ها و الگو های تاریخی ایران تکیه می نمود.
او همواره بر فضا به عنوان مهم ترین موضوع معماری و جوهر اصلی آن تاکید داشت.
او همیشه علاقه داشت تا از قید فرم ها و الگو های گذشته رها باشد.
او همواره از میراث گذشته بهره می گرفت و علاقمند به حرکتی مستمر از صورت به معنا و از فرم به مفهوم بود.
او همیشه به فرهنگ و تاریخ ایرانی در طراحی هایش توجه می نمود و هدف احیای فرهنگ ایرانی را دنبال می نمود.
او همواره بر حفظ روح معماری کهن ایران تاکید داشت و آن را با روش های نوین طراحی تلفیق می نمود.
آثار هادی میرمیران معمار در ایران
– طرح مجتمع مسکونی ایل گلی تبریز- ۱۹۹۳
– طرح شهر جدید بهارستان،استان اصفهان – ۱۹۹۳
– ساختمان مجموعه ورزشی رفسنجان – ۱۹۹۴
– ساختمان کانون وکلای دادگستری مرکز
– ساختمان مرکزی بانک توسعه صادرات ایران
– طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران (اجرا نشده)
– طرح ساختمان فرهنگستانهای جمهوری اسلامی ایران (اجرا نشده)
– طرح ساختمان موزه ملی آب (اجرا نشده)
– طرح بسیار موفق برای احیای مجموعه کریمخانی شیراز
– احیا و بهسازی مجموعه میدان کهنه و مسجد جامع عتیق اصفهان
– بدنه سازی خیابان چهار باغ اصفهان
آثار معمار در خارج از كشور هادی میرمیران
– ساختمان کنسولگری ایران در فرانکفورت، آلمان
پیشینهٔ آموزشی هادی میرمیران
– مدرس مدعو معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران، ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۵
– مدرس مدعو معماری، دانشکده معماری، دانشگاه علم و صنعت ایران، ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۵
– مدرس مدعو معماری، دانشکده معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیراز و همدان از سال ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۵
افتخارات هادی میرمیران
– مشاور برگزیده وزارت مسکن و شهرسازی بعنوان “بهترین مشاور شهرسازی”، ۱۳۷۰
– جایزه اول در مسابقه شرکت خانه‌سازی ایران برای ” مجتمع ایل گلی تبریز”، ۱۳۷۱
– مقام اول (جایزه آبادی) در مسابقه برگزار شده توسط مرکز مطالعات و پژوهشهای معماری و شهرسازی برای “طرح احیاء مجموعه کریمخانی شیراز”، ۱۳۷۲
– مقام اول در مسابقه برگزار شده توسط مرکز مطالعات و پژوهشهای معماری و شهرسازی ایران برای “طرح آماده‌سازی اراضی شهر جدید بهارستان”، ۱۳۷۲
– جایزه نخست و مقام اول در مسابقه فرهنگستانهای جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۷۳
– جایزه نخست و مقام اول برای طرح موزه مرکز اسناد ریاست جمهوری، رفسنجان، ۱۳۷۳
– جایزه نخست و مقام اول در مسابقه طراحی بدنه شرقی چهار باغ اصفهان، ۱۳۷۴
– جایزه دوم در مسابقه طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران، ۱۳۷۴
– تقدیر نامه افتخار (HONORABLE MENTION) به عنوان طرح برگزیده در مسابقه بین‌المللی برای طرح کتابخانه ملی شورای شهر کانسای-کان ژاپن، ۱۳۷۵
– رتبه اول در مسابقه طراحی ساختمان استانداری تهران، ۱۳۷۵
– طرح برتر در مسابقه طراحی ساختمان جدید وزارت نیرو، ۱۳۷۵
– لوح تقدیر طرح برگزیده در اولین جشنواره مهندسی ساختمان برای پروژه طرح بهسازی و نوسازی میدان کهنه و مسجد جامع عتیق اصفهان، ۱۳۷۵
– لوح تقدیر طرح برگزیده اولین جشنواره مهندسی ساختمان برای طرح موزه ملی آب ایران، ۱۳۷۵
– رتبه اول در مسابقه طراحی ساختمان جدید بانک توسعه صادرات ایران، ۱۳۷۶
– رتبه اول در طرح اتصال مجموعه حرم امام رضا (ع) به بافت اطراف، ۱۳۷۷
– طرح برگزیده در مسابقه بین‌المللی طرح موزه تاریخ کالیفرنیا، فرزنو، ۱۳۷۸
– دریافت نشان معماری ایران (استاد پیرنیا) در اولین دوره، ۱۳۷۹
– طرح برگزیده در مسابقه طرح سفارت جمهوری اسلامی ایران در برلین-آلمان، ۱۳۷۹
– کسب مقام دوم جایزه بزرگ معمار برای اثر مجموعه ورزشی رفسنجان، ۱۳۸۰
– طرح برگزیده در مسابقه طرح خانه مولانا تهران، ۱۳۸۰
– طرح برگزیده در مسابقه مرکز همکاری‌های فناوریهای ریاست جمهوری تهران، ۱۳۸۰
– لوح تقدیر رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام هاشمی رفسنجانی برای مجموعه ورزشی رفسنجان، ۱۳۸۰
– لوح تقدیر جامعه مهندسان مشاور ایران، برای شناسایی و معرفی معماری ایران،۱۳۸۰
– برنده جایزه مهراز،۱۳۸۱
– انتخاب شده به عنوان پیشکسوت معماری توسط سازمان نظام مهندسی ساختمان کشور،۱۳۸۱
– کسب مقام اول جایزه بزرگ معمار برای اثر کانون وکلای دادگستری مرکز، ۱۳۸۲
– رتبه دوم در مسابقه بزرگ طرح مجموعه آتی سنتر- تهران، ۱۳۸۲
– دریافت لقب شهروند افتخاری اصفهان، ۱۳۸۳
– دریافت لوح تقدیر و تندیس از جامعه مهندسان مشاور ایران، ۱۳۸۳
– دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر از رئیس‌جمهور وقت، ۱۳۸۳
– تقدیر نامه افتخار (HONORABLE MENTION) به عنوان طرح برگزیده در مسابقه بین‌المللی طرح ساختمان کنفرانس کشورهای اسلامی در جده- عربستان، ۱۳۸۴
– دریافت نشان معماری ایران از انجمن مفاخر معماری ایران، ۱۳۸۵
