زندگی نامه ی مهندس ایرج کلانتری طالقانی
ایرج کلانتری طالقانی در سال ۱۳۱۶ در تهران متولد شد. پس از گذراندن دوره های ابتدایی و دبیرستان، در سال 1335 وارد دانشکده ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران و در سال 1342 در رشته ی معماری این دانشکده با مدرک فوق لیسانس فارغ التحصیل شد.
او در سال 1350 با همکاری فرهاد دارایی، شرکت مهندسان مشاور کلانتری- دارایی را تاسیس کرد.
در سال 1361 با حسین شیخ زین الدین، دفتر مهندسان مشاور باوند را راه انداخت. کلانتری پیش از شروع فعالیت های اجرایی، در زمینه ی مشاوره در وزارت کشور به کار تخصصی مشغول بود و به عنوان نماینده ی این وزارتخانه در کمیته ی فنی شورای عالی شهرسازی و کمیته ی بررسی و تجدید نظر در قانون نوسازی و عمران شهری فعالیت داشت.
او همچنین بیشتر از 20 سال دروس طراحی را در دانشگاه علم و صنعت، دانشگاه تهران و دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی تدریس کرده است.
برخی از آثار تالیفی ایرج کلانتری طالقانی:
- بررسی علل حاشیه نشینی در ۱۷ شهر با جمعیت بیش از یکصد هزار نفر
- تنظیم اصلاحیه قانون نوسازی و عمران شهری
- تهیه و تدوین آئین نامه اجرای حق مرغوبیت
- گونه شناسی مسکن در مناطق ساحلی خلیج فارس
- همکاری با مجله های بانک ساختمان، آبادی، معماری و شهرسازی، معمار
برخی از آثار ایرج کلانتری طالقانی:
- مدیریت و طراحی پروژه فرودگاه بین المللی امام خمینی(ره)
- مدیریت و طراحی دانشگاه بین المللی قزوین امام خمینی (ره)
- مدیریت و طراحی سفارت ایران در گرجستان
- طراحی اقامتگاه سفیر ایران در ایروان
- مجموعه چایکنار تبریز
برخی از جوایز و افتخارات ایرج کلانتری طالقانی:
– عضو موسس و رئیس هیات مدیره مهندسین مشاور باوند از 1353
– عضو شورای تخصصی شهرداری تهران
– رئیس هیات اجرایی شورای هماهنگی تشکل های صنفی مهندسی کشور
– عضو هیات مدیره انجمن صنفی مهندسان مشاور معمار و شهرساز
– عضو هیات امناء انجمن مفاخر معماری ایران
– نماینده وزارت کشور در کمیته فنی شورای عالی شهرسازی و کمیته بررسی و تجدید نظر در قانون نوسازی و عمران شهری
– عضو هیات تحریریه مجله معماری نوین
– عضو هیات مدیره سازمان نظام مهندسی ساختمان تهران
– تدریس در دانشگاه های تهران
– علم و صنعت و آزاد اسلامی
– عضو شورای عالی خانه هنرمندان ایران
ایرج کلانتری طالقانی چهار مفهوم را در فرآیند طراحی معماری خود مهم میداند:
- سادگی
- وحدت و تنوع
- نظم ساختاری
- فردیت بارز
کلانتری روند طراحی خود را بر مبنای سه اصل میداند:
- اصل اول زیبایی شناسی
- اصل دوم توجه به بستر طرح
- اصل سوم را استفاده از امکانات و قابلیت های بستر طرح می داند.
از نظر او معماری یک موجود یکپارچه است که پلان، حجم، روابط و نمای آن تفکیک پذیر نیستند.
در برخورد با معماری سنتی ایران می گوید: من با اولویت دادن به قابلیت های بستر طرح همچنان این اصل مهم معماری ایرانی را رعایت می کنم و از باورها و فرهنگ ایرانی آن چیزی را می گیرم که خمیر مایه و روح معماری است. معتقد نیستم که یک اثر جدید باید همشکل و در راستای معماری گذشته باشد بلکه باید چیزی بر آن بیفزاید.
طبعاً با رعایت همجواری ها، اقلیم، مهارت های فنی و مصالح بومی و عوامل محیطی نمی توان یک چیز بی ربط به معماری منطقه ایجاد کرد. من گذشته معماری ایران و قابلیت های آن را انکار نمی کنم و در هر جا که کاربرد آن بتواند مفید و واقعی باشد از آن استفاده می کنم.
من از فرهنگ و معماری ایران تاثیرات محیطی، مهارت های فنی و مصالح بومی، فرهنگ کاربر بنا و از همه مهمتر نگرش و الگوهای کلی و مفاهیم درونی آن را اتخاذ می کنم، می پرورانم و به روش شخصی خود بازگو می کنم و در پی بازتکرار فرم ها و عناصری که با پیشرفت فناوری و تغییر الگوهای مصرف، نیاز کاربردی و سازه ای خود را از دست داده اند نیستم.
او در مورد معماری مدرن میگوید: باید اعتراف کنم که من همچنان تحت تاثیر مدرنیزم هستم. هنوز به نظر می رسد که مکتب مدرنیزم در مقایسه با معماری های امروزی و فرم پردازی های عجیب و غریب روش بهتری برای پرداختن به معماری واقعی بوده است.
تردیدی نیست که آگاهی از واقعیات این سبک و نظریات محکم تئوری پردازان آن برای ایجاد و ترویج این سبک در مقابل فلسفه پردازی های بی بنیاد و سطحی معماری های مد و زودگذر بعدی از دلایل علاقه من به آن است.
