آشنایی با حامد بدری احمدی معمار معاصر

بیوگرافی حامد بدری بحمدی

مهندس حامد بدری احمدی متولد ۱۳۵۸ در تربت جام می باشد. حامد بدری احمدی، دانش آموخته دانشگاه شهید بهشتی و فارغ التحصیل سال ۱۳۸۴ از این دانشگاه با مدرک کارشناسی ارشد است. بدری احمدی در سال ۱۳۸۶ پایه های ایجاد یک دفتر معماری را گذاشت که امروز، بعنوان یکی از بهترین استودیوهای معماری ایران شناخته می شود. این دفتر، بوژگان نام دارد.

استودیو معماری بوژگان طی گذر این سالها، بصورت تدریجی و مداوم رشد نموده است. این دفتر معماری  در زمینه ی معماری ساختمان های مسکونی، تجاری، اداری، پروژه های مرمت و بازسازی و … آثاری را از خود به جای گذاشته است که امروزه، مورد ستایش جامعه معمار و غیر معمار واقع شده است. دفتر بوژگان سیاست طراحی خود را بر پایه ی برخورد ساده با هر پروژه بنا نموده است و در تلاش است تا با در نظر گرفتن ظرفیت های موجود در پروژه و با در نظر گرفتن شرایط موجود در آن، بهترین اثر را ارائه دهد.

برخی از پروژه های اجرا شده

۱ – ساختمان مسکونی بوکان

۲ – ساختمان اداری بخارست

۳ – ویلای مسکونی دربندسر

۴ – ساختمان مسکونی دستور

۵ – ساختمان مسکونی فرمانیه

۶ – ساختمان ورزشی freak gym

۷ – ساختمان مسکونی حیات

۸ – ساختمان مسکونی جماران

۹ – ساختمان تجاری لایکو

۱۰ – رستوران لواسان

۱۱ – ساختمان مسکونی ارفی

 

بررسی چند پروژه معماری حامد بدری احمدی

 

معماری آپارتمان مسکونی شماره ۳۰ ، گروه معماری بوژگان

 

معماری: گروه معماری بوژگان

معماران مسئول: حامد بدری احمدی، فاطمه شریعتی

موقعیت: ایران، تهران

مساحت زیربنا: ۱۹۹۸ مترمربع

گرافیست: شهرزاد اديبي، مرجان مالکي، اميررضا صادقلو

طراح سه بعدی: کاوه دادگر

طراحي سازه: پويا دانش

طراحي تاسيسات: آرش مجابي

تیم اجرا: محمدرضا سرکار، پويا دانش

عکاس: ديد استوديو، محمد حسن اتفاق

در این بخش از خط معمار با معرفی پروژه معماری ساختمان مسکونی شماره ۳۰ همراه شما کاربران گرامی هستیم. این پروژه در خیابان شیخ بهایی تهران قرار گرفته و توسط دفتر معماری بوژگان طراحی شده است. این ساختمان مسکونی موفق به کسب رتبه دوم جایزه معمار ۹۷، در بخش آپارتمان مسکونی شده است. اکنون در ادامه به شرح پروژه از زبان معمار می پردازیم. همانطور که طراحان اشاره می کنند جعبه می تواند واژه ی مناسبی جهت ساختار کلی بسیاری از ساختمان های موجود در کلان شهر تهران باشد.

وجود ضابطه معروف ۶۰ درصدي منجر به پيدايش جعبه هاي بي شماري در تهران شده است. در میان این نوع جعبه ها کار معماران، جعبه گريزي می باشد. از طرفی جعبه در ذات خودش، جذابیت کافی و دلربايي لازم را براي فروش در بازار نداشته و با ترفندهای متعددی، دستخوش تغيير مي‌شود.

این پروژه نیز مستثنی ازین امر نبوده و همانند سایرین جعبه اي است که کاراکتر خود را به طور کامل حفظ کرده و سعی گریز از آن را ندارد.  اين استراتژي در راستاي توجه به جداره هاي جانبي است که در اين پروژه در مقياس محلی کاملاً نقش بازي مي کند. ناظر يک موجود و يک پيکره ای را به عنوان ساختمان مشاهده نموده و نما ديگر به تقسيم بندي فرعي و اصلي تنزل پيدا نمي کند. در آشفته بازار ساختمان هاي شهر از مدرن ژورناليستي تا کلاسيک‌ شکوهمند، این پروژه بصورت آرام و بي‌ادعا در جاي خود نشسته است.

مواردی که در روابط داخلي و تناسبات فضاها در طراحي يک خانه لحاظ می شود، کیفیت زندگی انسان ها را افزایش می دهد. تفکيک عرصه هاي عمومي و خصوصي، جانمايي، نسبت بندي و تعاريف فضاها و مواردی از این قبیل، خانه را به فضايي برای زیستن تبديل مي کنند.

آشپزخانه و نشيمن خصوصي شبیه به دو‌قلوهاي جدا نشدنی و ترکيبي بدون مرزبندي محکم که قلب هر واحد مسکوني است، بخشي فعال از خانه که هم کيفيت مي‌طلبد و هم امنيت. در جوار این دو بخش مهم پاسيو افزون بر تأمين نور با افزودن جزئياتي، بر میزان کیفیت فضاها افزوده و موجب یکپارچگی آن می شود.

 

طراحی و معماری رستوران کانکریت

معماری : استودیو معماری بوژگان

معمار مسئول: حامد بدری احمدی

موقعیت: ایران، تهران، لواسان

تیم طراحی: ندا وزیری، فاطمه شریعتی، پرستو پیرای، هانیه صفری، کاوه دادگر

متراژ: ۵۴۰ مترمربع

سال: ۱۳۹۶ – ۲۰۱۷

عکاسی: استودیو دید، علی دقیق

برق و مکانیک: آرش مجابی

مهندس سازه: سیاوش صدیق

از زبان معمار پروژه: رستوران بتن، در یکی از خوش آب و هوا ترین مناطق اطراف شهر تهران، یعنی منطقه لواسانات قرار گرفته است. در طراحی ساختمان رستوران بتن ما قصد ارائه طرحی را داشتیم که نه تنها ساختمان را به یادماندنی کند، بلکه تلاش بر این بود که کاربر را متقاعد نماییم که کل ساختمان را بچرخد و ببیند.

در واقع ما یک هدف ساده داشتیم: طراحی رستورانی در بلوار اصلی لواسان با بودجه محدود. بررسی اولیه سایت پروژه ما را به این نتیجه رساند که ضلع شمال شرقی ساختمان را بچرخانیم.

این نتیجه ای بود که در پاسخ به ترافیک خیابان اصلی حاصل شد. در نهایت ورودی رستوران به درون کوچه مجاور منتقل شد و با این طرح و فکر، ما به یکی از مقاصد خود رسیدیم و مشتری برای ورود به رستوران می بایست پیرامون ساختمان بچرخد.

در ادامه برای تاکید بر ورودی ساختمان و ایجاد تفاوت و معنی بخشیدن به آن، بخش ورودی از زمین جدا شد و به حالت معلق درآمد. در فرآیند طراحی، ما سعی نمودیم تا معماری را در دل سازه قرار دهیم و به خورد آن دهیم.

به این منظور سازه ساختمان و تاسیسات مکانیکی به کار رفته در پروژه به صورت اکسپوز مورد استفاده قرار گرفت. در واقع یکی از اهداف پروژه، نمایش نقش پر رنگ سازه در ساختمان بود. همچنین به دلیل بودجه محدود که پیش تر ذکر شد، عناصر و متریال های گران از روند طراحی حذف شدند.