ایمنی در معادن
ﻧﻘﺶ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥﻫﺎﻱ ﺑﻴﻦﺍﻟﻤﻠﻠﻲ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﻲ
همزﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺗﻤﺪﻥ، ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺑﻬﺮﻩﺑﺮﺩﺍﺭﻱ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﻌﺪﻧﻲ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻋﺪﻩ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺑﻪﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﺩﻥ، ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﻨﻲ ﻣﺤﻴﻂ ﻛﺎﺭ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎﻱ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺣﺮﻓﻪﺍﻱ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ. ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺣﺮﻓﻪﺍﻱ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎﻥ ۲ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ:
1) ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﻦﺍﻟﻤﻠﻠﻲ ﻛﺎﺭ
ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﻦﺍﻟﻤﻠﻠﻲﻛﺎﺭ ( I.L.O ) ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۹۱۹ ﺩﺭ ﻛﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺻﻠﺢ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﻠﻞ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ. ﻣﺮﻛﺰ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﮊﻧﻮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. این ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﻛﺎﺭ ﺭﺳﻴﺪﮔﻲ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻠﻜﻪ ﻛﻠﻴﻪ ﻣﺴﺎﺋﻠﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺭﻓﺎﻩ، ﻣﻌﻴﺸﺖ، ﺁﺯﺍﺩﻱ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ را ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺗﻲ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﺪ.
2) ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺟﻬﺎﻧﻲ
ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺟﻬﺎﻧﻲ (W.H.O) ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻭ ﻏﻴﺮﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻔﺘﻢ ﺁﻭﺭﻳﻞ ﺳﺎﻝ ۱۹۴۸ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻛﻪ ﻣﻘﺮ ﺁﻥ ﺩﺭ ﮊﻧﻮ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ، ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﻲ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎﻥ، ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺷﻐﻠﻲ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﻦﺍﻟﻤﻠﻠﻲ ﻛﺎﺭ ﺗﺸﺮﻳﻚ ﻣﺴﺎﻋﻲ ﺩﺍﺭﺩ.
ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﻌﺪﻥ (یزدانی و بشیری، 1395):
ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﻌﺪﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻣﺎ ﺳﻼﻣﺖ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﻴﺎﺱ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﺤﻴﻂ ﻛﺎﺭ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ، ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ:
1) ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎﺭی زای ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ، ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﻭ ﺯﻳﺴﺖﺷﻨﺎﺧﺘﻲ؛
2) ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﺷﻴﻦ؛
3) ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ.
1-ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎﺭی زای ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ، ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﻭ ﺯﻳﺴﺖﺷﻨﺎﺧﺘﻲ
1-1- ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎﺭی زای ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ
ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎﺭی زای ﻣﺤﻴﻂ ﻛﺎﺭ ﻣﻌﺪﻥ ﻛﻪ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﺍﺛﺮ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺏ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ:
ﮔﺮﻣﺎ، ﺳﺮﻣﺎ، ﺭﻃﻮﺑﺖ، ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻫﻮﺍ، ﺗﺸﻌﺸﻊ ﮔﺮﻣﺎﻳﻲ، ﻧﻮﺭ، ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ ،ﺍﺭﺗﻌﺎﺵ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﻣﻌﺪﻥ ﻭ ﻛﺎﺭﺳﺎﺯﻱ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩﻫﺎﻱ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﺛﺮ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺛﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ.
1-2- ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎﺭی زای ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ
ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎﺭی زای ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺭﺍﻩ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ: ﺍﺛﺮ ﻣﻮﺿﻌﻲ، ﺍﺳﺘﻨﺸﺎﻗﻲ (ﮔﺮﺩﻭﻏﺒﺎﺭ) ﻭ ﺧﻮﺭﺍﻛﻲ.
1-3- ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎﺭی زای ﺯﻳﺴﺖﺷﻨﺎﺧﺘﻲ
ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﻌﺪﻥ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﺎ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎﺭی زای ﻭﻳﺮﻭﺳﻲ، ﻣﻴﻜﺮﻭﺑﻲ، ﺍﻧﮕﻠﻲ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦﻫﺎ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﺱ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﺎ ﺟﺎﻧﻮﺭﺍﻥ ﻳﺎ ﻓﺮﺁﻭﺭﺩﻩﻫﺎﻱ ﺁﻥﻫﺎ، ﺁﺏ ﺁﻟﻮﺩﻩ، ﺧﺎﻙ ﻳﺎ ﻏﺬﺍﻱ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.
2- ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﺷﻴﻦ
ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻭ ﺯﺧﻢﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﺩﻥ ﺣﻮﻝ ﻣﺎﺷﻴﻦ، ﺑﺨﺶﻫﺎﻱ ﻣﺘﺤﺮﻙ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ: ﺍﻳﻦﻫﺎ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻪ ۱۰ ﺩﺭﺻﺪ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻣﻌﺪﻧﻲ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ.
3- ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ
ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮﮊﻳﻚ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﻛﺎﺭ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ: ﺩﺭ ﻳﻚ ﺳﻮ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﻌﺪﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻮﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺮ ﺁﻥﻫﺎ.
ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﻱ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺭﻭﺍﻥﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ: ﻧﻮﻉ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﻛﺎﺭ، ﺛﺒﺎﺕ ﻛﺎﺭ، ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺧﺪﻣﺖ، ﺍﺭﺿﺎﻱ ﺷﻐﻠﻲ، ﺑﻴﻤﻪ، ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ، ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﺎﺕ، ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ، ﻧﻈﺎﻡ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ، ﻣﺤﺮﻙﻫﺎ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺸﺎﺑﻪ. ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﻣﺤﻴﻂ ﻛﺎﺭ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﻌﺪﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻲﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺤﻴﻂ ﺧﺎﻧﮕﻲ ﺁﻥﻫﺎ ﺟﺪﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩ. ﺍﻳﻦ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻜﻤﻞ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮﻧﺪ. ﺗﻨﺶﻫﺎﻱ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺩﺭﺍﺯﻣﺪﺕ ﺻﺮﻑﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺁﻥﻫﺎ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﺸﺎﻧﮕﺎﻥ ﺟﺴﻤﻲ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﻭﺧﻴﻢ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﻛﻪ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﻣﻌﺪﻥ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺆﺛﺮ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﺪ.
ﺧﻄﺮﻫﺎﻱ ﺷﻐﻠﻲ
ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﻌﺪﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﻉ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﻄﺮﻫﺎﻳﻲ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ:
- ﺧﻄﺮﻫﺎﻱ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ
- ﺧﻄﺮﻫﺎﻱ ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ
- ﺧﻄﺮﻫﺎﻱ ﺯﻳﺴﺖﺷﻨﺎﺧﺘﻲ
- ﺧﻄﺮﻫﺎﻱ ﺭﻭﺍﻥﺷﻨﺎﺧﺘﻲ
- ﺧﻄﺮﻫﺎﻱ ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ
1- ﺧﻄﺮﻫﺎﻱ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ
1-1- ﮔﺮﻣﺎ ﻭ ﺳﺮﻣﺎ:
ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ ﺧﻄﺮ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻌﺎﺩﻥ ﻭ ﺻﻨﺎﻳﻊ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮔﺮﻣﺎﺳﺖ. ﺍﺛﺮﻫﺎﻱ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺎ ﮔﺮﻣﺎ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ: ﺳﻮﺧﺘﮕﻲ، ﺧﺴﺘﮕﻲ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﺎ، ﮔﺮﻣﺎﺯﺩﮔﻲ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﮕﻲ ﻣﺎﻫﻴﭽﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﮔﺮﻣﺎ. ﺍﺛﺮﻫﺎﻱ ﻏﻴﺮﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻣﺎ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ: ﻛﺎﻫﺶ ﻛﺎﺭﺳﺎﺯﻱ، ﺿﻌﻒ ﻣﻔﺮﻁ ﻭ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺳﻮﺍﻧﺢ. ﺧﻄﺮﻫﺎﻱ ﻋﻤﺪﻩ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺳﺮﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﻣﻌﺪﻥ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ: ﻭﺭﻡ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺳﺮﻣﺎﺯﺩﮔﻲ، ﺍﺭﻳﺘﺮﻭﺳﻴﺎﻧﻮﺯ ﻭ ﻳﺦﺯﺩﮔﻲ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺍﻧﻘﺒﺎﺽ ﺭﮒﻫﺎﻱ ﭘﻮﺳﺘﻲ. ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁﻣﺪﻥ ﮔﺮﻣﺎﻱ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺑﺪﻥ ﻧﻴﺰ ﻛﻤﻴﺎﺏ ﻧﻴﺴﺖ.
1-2- ﻧﻮﺭ:
ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﻌﺪﻥ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﻧﻮﺭ ﻛﻢ ﻳﺎ ﺯﻳﺎﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ. ﺍﺛﺮﻫﺎﻱ ﺣﺎﺩ ﻛﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﻭﺷﻨﺎﻳﻲ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ: ﺳﺮﺩﺭﺩ، ﺩﺭﺩ ﭼﺸﻢ، ﺁﺑﺮﻳﺰﺵ، ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻥ ﭼﺸﻢ، ﭘﺮﺧﻮﻧﻲ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻗﺮﻧﻴﻪ ﻭ ﺿﻌﻒ ﺑﻴﻨﺎﻳﻲ. ﺍﺛﺮﻫﺎﻱ ﻣﺰﻣﻦ ﻛﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﻭﺷﻨﺎﻳﻲ ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﻣﻌﺪﻥ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ: ﻧﻴﺴﺘﺎﮔﻤﻮﺱ ﻣﻌﺪﻥ ﻛﺎﺭﻫﺎ. ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺑﺎ ﻧﻮﺭ ﺷﺪﻳﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻲ ﻭ ﺿﻌﻒ ﺑﻴﻨﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ. ﻧﻮﺭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺷﻮﺩ.
1-3- ﺳﺮﻭﺻﺪﺍ:
ﺳﺮﻭﺻﺪﺍﻱ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﻣﺎﺷﻴﻦﺁﻻﺕ ﻭ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﻣﻮﺍﺩ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﻣﻀﺮﺍﺕ ﺷﻐﻠﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲﺑﺎﻳﺴﺖ ﻫﻢ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻭ ﻫﻢ ﺳﺎﻛﻨﻴﻦ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﻳﻜﻲ ﻣﺤﻴﻂﻫﺎﻱ ﻣﻌﺪﻧﻲ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﻥ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ.
ﺍﺛﺮﻫﺎﻱ ﺳﺮﻭﺻﺪﺍ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﺍﺳﺖ: ﻳﻜﻲ ﺍﺛﺮﻫﺎﻱ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺷﻨﻮﺍﻳﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﻛﺎﻫﺶ ﺷﻨﻮﺍﻳﻲ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻮﻗﺘﻲ ﻳﺎ ﺩﺍﺋﻤﻲ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺍﺛﺮﻫﺎﻱ ﻏﻴﺮ ﺷﻨﻮﺍﻳﻲ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ: ﺿﻌﻒ، ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻲ ﻋﺼﺒﻲ، ﺍﺧﺘﻼﻝ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻛﻼﻣﻲ ﻭ ﻛﺎﻫﺶ ﻛﺎﺭﺳﺎﺯﻱ ﺍﺳﺖ. ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺻﺪﻣﻪ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻭﺻﺪﺍ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ: ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺷﺪﺕ ﻭ ﺗﻮﺍﺗﺮ ﺻﺪﺍ، ﻣﺪﺕ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻭ ﺩﺭﺟﻪ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺷﺨﺼﻲ.
1-4- ﺍﺭﺗﻌﺎﺵ:
ﺍﺭﺗﻌﺎﺵ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﺎ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﺗﻮﺍﺗﺮ ﺑﻴﻦ ﺩﻩ ﺗﺎ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﻫﺮﺗﺰ ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﺍﺑﺰﺍﺭﻫﺎﻱ ﻫﻮﺍﻱ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﻣﺜﻞ ﻣﺘﻪﻫﺎ ﻭ ﭼﻜﺶﻫﺎﻱ ﻫﻮﺍﻱ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﻮﺩ. ﺍﺭﺗﻌﺎﺵ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﺮ ﺩﺳﺖﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺯﻭﻫﺎ ﺁﺳﻴﺐ ﻣﻲﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺭﮒﻫﺎﻱ ﻧﺎﺯﻙ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﻘﺒﺎﺽ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪ (ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺳﻔﻴﺪ). ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺑﺎ ﺍﺭﺗﻌﺎﺵ ﻣﻲﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺁﺳﻴﺐ ﻣﻔﺎﺻﻞ، ﺩﺳﺖ، ﺁﺭﻧﺞ ﻭ ﺷﺎﻧﻪ ﺷﻮﺩ.
2- ﺧﻄﺮﻫﺎﻱ ﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ
2-1- ﺍﺛﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺘﻨﺸﺎﻕ:
ﮔﺮﺩﻭﻏﺒﺎﺭ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺭﻳﺰ ﻛﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﻴﻦ ﻳﻚﺩﻫﻢ ﻣﻴﻜﺮﻭﻥ ﺗﺎ ۱۵۰ ﻣﻴﻜﺮﻭﻥ ﺍﺳﺖ. ﻏﺒﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺯ ﻧﻴﻢ ﺗﺎ ﺳﻪ ﻣﻴﻜﺮﻭﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺧﻄﺮﻧﺎﻙ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﻲ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﻳﻮﻱ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﭘﻨﻮﻣﻮﻛﻮﻧﻴﻮﺯ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻲﺁﻭﺭﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻛﺎﻫﺶ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻲ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻛﻢﻛﻢ ﺳﺒﺐ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﺍﻓﺘﺎﺩﮔﻲ ﺍﻭ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﻛﺎﻫﺶ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻓﻴﺒﺮﻭﺯ ﺭﻳﻪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﻮﺍﺭﺽ ﺭﻳﻮﻱ ﺭﻭﻱ ﻣﻲﺩﻫﺪ. ﺍﺯ ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱﻫﺎﻱ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﻭﻏﺒﺎﺭ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺳﻴﻠﻴﻜﻮﺯﻳﺲ ﻭ ﺁﺯﺑﺴﺘﻮﺯﻳﺲ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩ.
3- ﺧﻄﺮﻫﺎﻱ ﺯﻳﺴﺖﺷﻨﺎﺧﺘﻲ:
ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﻌﺪﻥ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﺰﺍﻱ ﻋﻔﻮﻧﻲ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﻲ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﻣﻌﺪﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﻴﻤﺎﺭﻱﻫﺎﻱ ﺷﻐﻠﻲ ﺍﻳﻦ ﺭﺩﻩ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ:
ﺗﺐ ﻣﺎﻟﺖ، ﻟﭙﺘﻮﺳﭙﻴﺮﻭﺯ، ﺳﻴﺎﻩﺯﺧﻢ ﻛﺰﺍﺯ، ﺍﻭﺭﺍﻡ ﻣﻐﺰ ﻭ ﻋﻔﻮﻧﺖﻫﺎﻱ ﻗﺎﺭﭼﻲ.
4- ﺧﻄﺮﻫﺎﻱ ﺭﻭﺍﻥﺷﻨﺎﺧﺘﻲ:
ﺧﻄﺮﻫﺎﻱ ﺭﻭﺍﻥﺷﻨﺎﺳﻲ ﺍﺯ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻲ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﺩﺭ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻣﺤﻴﻂ ﺭﻭﺍﻥﺷﻨﺎﺳﻲ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ناشی ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. ﻧﺎﺭﺍﺿﻲ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺷﻐﻞ، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﺎﺍﻣﻨﻲ، ﺿﻌﻴﻒ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﻭ ﺗﻨﺶﻫﺎﻱ ﻋﺎﻃﻔﻲ ﺑﺮﺧﻲ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺭﻭﺍﻥﺷﻨﺎﺳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺳﻼﻣﺖ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﻭ ﻫﻢ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺪﻧﻲ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﺭﺍ متاثر ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ.
ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻲ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻣﺤﻴﻂﻫﺎﻱ ﻛﺎﺭ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ: ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﺳﻄﺢ ﺳﻮﺍﺩ، ﺯﻣﻴﻨﻪﻫﺎﻱ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ، ﻋﺎﺩﺍﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻲﭘﺬﻳﺮﺩ.
ﺍﺛﺮﺍﺕ ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﻲ ﺭﺍ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺭﺩﻩ ﻋﻤﺪﻩ ی ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﻲﻫﺎﻱ ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﻭ ﺭﻭﺍﻥﺷﻨﺎﺳﻲ (ﻧﮕﺮﺍﻧﻲ، ﺩﻳﺮ ﺁﻣﺪﻥ، ﺍﻟﻜﻠﻴﺴﻢ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ، ﻏﻴﺒﺖ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ) ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻲﻫﺎﻱ ﺭﻭﺍﻧﻲ-ﺗﻨﻲ (ﺿﻌﻒ، ﺳﺮﺩﺭﺩ، ﺩﺭﺩ ﺩﺭ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎ، ﮔﺮﺩﻥ ﻭ ﭘﺸﺖ، ﭘﺮﻓﺸﺎﺭﻱ ﺧﻮﻥ، ﭘﻴﺮﻱ ﺯﻭﺩﺭﺱ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ) ﮔﺮﻭﻩﺑﻨﺪﻱ ﻛﺮﺩ. ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ (ﮔﺮﻣﺎ، ﺳﺮﻭﺻﺪﺍ ﻭ ﺑﺪﻱ ﻭﺿﻊ ﺭﻭﺷﻨﺎﻳﻲ) ﻫﻢ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﻲ ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻳﺎ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﺧﺘﻼﻝﻫﺎﻱ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺍﻳﻔﺎ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ.
5- ﺧﻄﺮﻫﺎﻱ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ:
ﺧﻄﺮﻫﺎﻱ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻭ ﺯﺧﻢﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﺩﻥ ﺣﻮﻝ ﻣﺎﺷﻴﻦ، ﺑﺨﺶﻫﺎﻱ ﻣﺘﺤﺮﻙ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦﻫﺎ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻪ 10 ﺩﺭﺻﺪ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻣﻌﺪﻧﻲ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ.
ایمنی در معادن سنگ ساختمانی
فعالیت در معادن و شرکت های فرآوری سنگ ساختمانی، به دلیل داشتن شرایط خاص، نیاز بیشتری به رعایت اصول ایمنی دارد که این امر در افزایش راندمان تولید و کاهش هزینه های جانی و مالی موثر است. علت این اهمیت زیاد را از آن جهت می توان بررسی کرد که معدنکاری سنگ های ساختمانی به مولفه های بسیار زیادی همچون مولفه های ابزاری، فنی و زمین شناختی بستگی دارد. از جمله چالش ها و خطرات بسیار رایج در معادن سنگ های ساختمانی، می توان به موارد زیر اشاره کرد (دهقان و ستاری، 1396):
- ناشناخته بودن زمین
- وجود یا عدم وجود آب های زیرزمینی
- محدود بودن فضای کاری
- آلودگی ناشی از کار با ماشین آلات و تجهیزات
- تهیه و روشنایی محیط کار
- سقوط از ارتفاع
- قرار گرفتن در معرض حرارت
- استفاده از ماشین الات سنگین
- سقوط یا ریزش مصالح سنگی
اما باید توجه داشت، با وجود تمام خطرات یاد شده، اجتناب از ریسک عمدتاً با نوآوری در تضاد است. بنابراین، علم مهندسی با پذیرش بخشی از ریسک، اقدام به طراحی پروژه می کند.
انواع حوادثی که در معادن سنگ های ساختمانی ممکن است اتفاق بیافتند عبارت هستند از:
- برخورد با سیم برش الماسه پاره شده
- صدمه دیدن افراد و تاسیسات هنگام باز کردن سینه کار جدید
- ریزش قطعه سنگ ها در امتداد ناپیوستگی های طبیعی
- آسیب به ماشین الات و واژگون شدن آن ها هنگام بارگیری
- صدمات ناشی از سقوط کوپ سنگ در جهت لایه بندی پله کار
- برق گرفتگی ناشی از کابل های فرسوده
- سقوط از سطحی به سطح پایین تر (سقوط از ارتفاع مختلف)
- برخورد با اجسام در حال حرکت
- گیر کردن بین دو جسم سخت
- صدمات ناشی از برخورد با اجسام ثابت مانند: بونکر
- زمین خوردن هنگام تردد
- صدمات ناشی از پیکور و پتک زدن
- برخورد هوای فشرده ناشی از پارگی شلنگ های مختلف
- صدمات ناشی از حمل و تخلیه ی لوازم
ایمنی در معادن/ایمنی در معادن/ایمنی در معادن/ایمنی در معادن/ایمنی در معادن/ایمنی در معادن/ایمنی در معادن/ایمنی در معادن/ایمنی در معادن/ایمنی در معادن/ایمنی در معادن/ایمنی در معادن/ایمنی در معادن/ایمنی در معادن/ایمنی در معادن/
