آکیه ناکاتا و نقاشی روی سنگ

با نقاشی روی سنگ ، سنگ را به قلم کیمیا کنیم

1- آکیه ناکاتا و نقاشی های واقعگرایانه حیوانات روی سنگ

www.piatraonline.com

آکیه ناکاتا (Akie Nakata )، نه متخصص کامپیوتر است و نه الگوهای مد را از بین می برد. در ژاپن با فن آوری پیشرفته، با مرز باریک بین انسان و ربات که هر سال کمرنگ تر می شود، آکیه ناکاتا سنگ را با به یاد آوردن روح اجدادش به آرامی به یاد می آورد.

 

ایده نقاشی کردن روی سنگ ها چیز جدیدی نیست، غارنشینان هزاران سال پیش از آن استفاده کردند تا تصاویر حیوانات، خدایان محلی و یا ابزارهایشان را به تصویر بکشند. با استفاده از رنگ های طبیعی که امروزه تکثیر می شوند، اولین هنرمندان از نقاشی های ساده استفاده کردند تا استعداد خود را نشان دهند و تجربیات خود را به نمایش بگذارند. با نگاهی واقع گرایانه تر، هنرمندان معاصر طرح هایی را ایجاد می کنند و واقعیت را وادار می کنند که ثابت و کسل کننده شود. سنگ نقاشی شده به صورت عادی یا ساده تر می شود و توسط یک دنیای خاکی، به عنوان یک تکه از واقعیت، جذب می شود.

 

در این جهان پر پیچ و خم، آکیه دختری است که در کشوری پیشرفته مثل ژاپن، طبیعت را درک کرده و به جای اینکه منتظر باشد سنگی در کرانه رود پیدا شود، خودش به دنبال آن می رود.

 

او نقاشی را در سال ۲۰۱۱ با جان بخشیدن به سنگی که شبیه خرگوش بود آغاز کرد. او به طور همزمان مشغول کار برروی سنگ ها ودرک شخصیت حیواناتی است که نقاشی می کند و از این هم زیستی،  آثار هنری زنده  به وجود می آیند.

هر حیوان برای تناسب با کف دست تان به کار می رود و در رنگ های اکریلیک به روی سنگی استفاده می شود که شکل آن باید تا حد ممکن به شکل آن حیوان نزدیک باشد. آن شکل و رنگ های مناسب است که به حیوان نقاشی شده حیات می بخشد.

 

حالا فکر کنید تعداد زیادی سنگ با اشکال مختلف دارید تا بتوانید از میان آن ها انتخاب کنید، به طوری که یکی از آن ها می تواند با شما صحبت کند و نیت خود را بیان کند. زمانی که شما قادر به درک این پیام شدید، برای هنر ناکاتا آماده هستید.

تنها در آن زمان متوجه می شوید  که اعترافات حیوانات زیر سنگ پنهان شده است و خود سنگ نیز داستان خود را حکایت خواهد کرد.

 

این شهادت ایمان آکیه است که هنرمندان دیگر نیز به اشتراک می گذارند و ترس از مسخره شدن و نقاشی کردن سنگ ها با ظرافت، مهارت و عشق را ندارند.

“ارنستینا گالینا” که پیام سنگ ها را روشن میکند، “لین ولفورد” با مجموعه گل های سنگی اش، “لوری وَدل” که از سنگ به عنوان بوم نقاشی استفاده میکند، همه آثار این هنرمندان زن شبیه آکیه ناکاتا، ادای احترام به زندگی پنهان در زیر سنگ است.

 

در بین آن ها، آکیه در درک معانی پنهان در یک روش معمول ژاپنی، عمدتا شهودی و احساسی، با رویکرد مذهب شینتو دارد که حال حاضر را با آینده ترکیب می کند.

این آکیه ناکاتا است که به باور خردمندانه ژاپنی زندگی می بخشد و بر طبق آن ” گاهی اوقات برگ غرق خواهد شد و سنگ شناور خواهد شد.”

2- نقاشی های واقعگرایانه روی سنگ

By Kelly Richman

طبق تعریف آکیه ناکاتا، سنگ ها بیش از آن چیزی هستند که به نظر می آیند. فارغ از اینکه ناکاتا برای طبیعی تر بودن آثارش، از سطوح طبیعی استفاده میکند، او نقاشی های واقعگرایانه و دقیق خود را روی سنگ های هموار میکشد.

از جغد و جوجه گرفته تا سمور دریایی، ناکاتا همه ی این نقاشی ها را در کارنامه خود دارد. هرچند ممکن است انتخاب های او به دلخواه او باشد، اما آنها را با قصد و منظور انتخاب می کند. چیزی که این هنرمند از ظاهر برخورد صمیمی در آثارش بیان می کند.

هنگامی که به سنگ نگاه می کند، ممکن است چیزی که می خواهد به تصویر بکشد را در اولین لحظه نبیند، اما احساسی را که هر سنگ به او القا می کند را درمی یابد و سپس اقدام به خلق آن می کند. از نظر ناکاتا، شکل هر سنگ کوچک یا بزرگ،  بخشی از داستان آن تکه سنگ است بنابراین  به هرکدام نقش خاص خود را می بخشد.

میزان جزییاتی که در هریک از آثار او دیده می شود موید آن است که برای هرکدام از سنگ های نقاشی شده، به میزان کافی زمان، صبر و تلاش به خرج داده است. ناکاتا به خوبی می داند که در مسیر فعالیت هنری اش، در هر لحظه به دانش و مهارتش افزوده شده است. روند محتاطانه او، به نحوی در هم آمیختن روح و طبیعت است.

او معتقد است “آنچه که من نقاشی می کنم را در واقع از خود سنگ الهام می گیرم و به منظور اینکه آن روح زنده را از دل سنگ بیرون بیاورم، روند بسیار آهسته ای را طی می کنم. مرحله به مرحله پیش میروم و وقتی پشت یک حیوان را نقاشی می کنم، از خودم میپرسم آیا آن را سر جای خودش کشیدم؟ “

به طور کلی برای ناکاتا سنگ ها چیزی بیش از سطحی طبیعی برای نقاشی هستند.

I want to paint the life, the living spirit of the being I feel inside the stone.
3- من می خواهم زندگی و روح زندگی ای را که در داخل سنگ احساس می کنم، نقاشی کنم

By:  Akie Nakata

از دیدگاه من سنگ ها مانند بوم نقاشی یا وسیله ای نیست که بتوان به راحتی روی آن نفاشی کرد. از میان تمامی سنگ هایی که در کرانه رود وجود دارند، یکی از آنها شبیه یک حیوان است و میتواند نظر مرا جلب کند. هروقت سنگی پیدا میکنم، حس میکنم آن هم مرا پیدا کرده است. ذات هر سنگی منحصر به خود آن است و من در مواجهه با آنها شواهدی می بینم که به من می گویند “پیش برو و آنچه که در دل آنها می بینی نقاشی کن.”

قانون خاصی برای انتخاب سنگ ها وجود ندارد، بلکه این حس من است که من را راهنمایی می کند که به سراغ کدام سنگ بروم. در برخورد اول من با یک سنگ خاص، هنرم را تحت الشعاع قرار نمی دهم و تغییری در سنگ اعمال نمی کنم، مثلا برای شبیه شدن تکه سنگی به آنچه که در سر دارم، هرگز لبه ی آن را برش نمی دهم.

در نگاه ما، سنگ ها معمولا به عنوان یک عضو زنده طبیعت در نظر گرفته نمی شوند، اما وقتی به روندی نگاه می کنم که در آن یک تکه سنگ از کوه جدا شده و در مسیری طولانی به این شکل تبدیل می شود و به کنار رودخانه می رسد، به تاریخچه زمین پی می برم که در طول هزاران سال، سنگ ها شاهد همه تغییرات آن بوده اند. من صدای تنفس هر سنگ را میشنوم و به همین خاطر در هنگام نقاشی با آنها صحبت می کنم.

باید دقت خاصی به خرج دهم تا بتوانم آن موجود زنده را از دل سنگ بیرون بیاورم. مرحله به مرحله پیش می روم و وقتی پشت یک حیوان را نقاشی میکنم، از خودم میپرسم آیا آن را سر جای خودش کشیدم؟ آیا من چیزی را وادار می کنم که با شکل طبیعی سنگ مخالفت کند؟ خط ها را با دقت فراوان میکشم و تنها زمانی قلم را روی سنگ قرار می دهم که از آن اطمینان داشته باشم.

در این حالت، نقاشی من مانند سخن گفتن با سنگ است. این خود سنگ است که تعیین میکند چه نقشی روی آن بکشم. هنری را که من می خواهم خلق کنم، حاصل گفتگوی من با سنگی است که در دست دارم. میخواهم روح زنده ای را  به تصویر بکشم که در دل سنگ می بینم. چشم ها را در آخرین مرحله می کشم، درست زمانی که می خواهم زندگی را در وجود آن نقاشی قرار دهم و می خواهم که او نیز در چشمان من نگاه کند. تکمیل شدن کار من زمانی نیست که جزییات را به نقاشی اضافه می کنم، بلکه زمانی است که زندگی را در آن احساس کنم.