الزامات طراحی نما

الزامات طراحی نما و اجرای نمای سنگی

بخشهای مختلف سیستم نمای سنگی

سیستم نمای سنگی، دارای پنج بخش اصلی مرتبط با هم است که در هنگام طراحی سیستم پوشش باید مد نظر قرار گیرد

1. قطعات یا پانل های سنگی که پوشش نما هستند
2. مهار، که پوشش نما را به پشتبند متصل میکند
3. قاب های فرعی، که زمانیکه مهار مستقیماً به ساختمان متصل نیست، به صورت واسط، نما را به سازه ساختمان متصل میکند.
4. درزهای بین قطعات یا پانلهای سنگی
5. دیوار پشتیبان یا سازه اصلی ساختمان (بسته به نوع سیستم نما) که بارهای وارده به سنگ توسط مهارها یا چسباننده ها به آن انتقال داده می شود.

قطعات یا پانل های سنگی (پوشش نما)

ویژگی ها و مشخصات فنی کلی و حدود قابل پذیرش سنگ نما

برای نماسازی ساختمانها باید از سنگهایی استفاده کرد که مشخصات زیر را داشته باشند:

از نظر بافت و ظاهر سالم بوده و پوسیدگی نداشته باشد. همچنین بادوام و عاری از هوازدگی و رگه های سست مارنی، میکایی، الیوین، پیریت، ترکیبات سولفاتی و سولفیدی و سایر موادی که در اثر عوامل جوی و هوازدگی تخریب میشوند باشد.

سنگ نما باید فاقد شیار، ترك، درزهای باز، حفره یا دیگر نقص هایی که احتمال دارد به انسجام ساختاری آن در زمینه استفاده موردنظر آسیب وارد کند، باشد. همچنین سطوح و خطوط مرئی سنگ نباید لب پریدگی داشته باشد.

در مقابل عوامل جوی نظیر باران، تابش خورشید، گازهای موجود در هوا، بخار آب و وزش باد مقاوم باشد

سنگ لوح مورد استفاده برای بخش های بیرونی در محیط با جو اسیدی یا در نواحی صنعتی که در آن آلودگی شدید هوا وجود دارد باید عاری از نوارهای کربن دار باشد. سنگ لوح باید به گونه ای انتخاب شود که دارای ظاهری طبیعی باشد.

سطوح نمای سنگ باید یکنواخت بوده و به بهترین وجه کلنگی، تیشه ای، چکشی یا صیقلی شود به نحوی که رگه ها و نقش طبیعی آن به خوبی مشخص باشد.

سنگ باید متراکم و دارای ساخت و بافت یکنواخت بوده و از بلورهای ریز تشکیل شده باشد و درجه خلوص آن حتی المقدور زیاد باشد

حداکثر قدرت مکش آب برابر 8 %وزن سنگ باشد

در برابر یخزدگی و هوازدگی مقاومت کافی داشته باشد

آب درون آن نشت نکند به عبارت دیگر در آب از هم پاشیده نشده و با آن ترکیب نشود

دارای سختی بیش از 3 باشد

در مورد سنگهای نما ضریب انبساط حرارتی کانی های مختلف سنگ وهمچنین ملات پشت آن باید نزدیک باشد تا از خرد شدن سنگ و جدا شدن آن ازملات جلوگیری به عمل آید. میزان رنگ پریدگی سنگهای تزئینی نمای خارجی ساختمان در اثر آفتاب و هوازدگی نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است که باید موردتوجه قرارگیرد

حداقل ضخامت سنگهای نمای ریشه دار 150 میلیمتر و سنگ پلاك نمای چسبانده شده 20 میلیمتر است.

حداقل ضخامت مجاز سنگ نمای مهار شده بر اساس بند 4-3 -3 محاسبه میشود.

حداقل عرض و ارتفاع سنگ بادبر در نما به ترتیب باید 200 و 150 میلیمتر و حداکثر بار سنگ 40 میلیمتر باشد

در مورد سنگ بادبر سرتراش و بادکوبه ای باید حداقل ارتفاع هر سنگ 180 میلیمتر، حداقل تراش سطوح زیری و بالایی سنگ 150 میلیمتر و سطوح جانبی آن 80 میلیمتر و حداکثر بار آن 15 میلیمتر باشد.

در مورد سنگ های تمام تراش باید کلیه سطوح سنگ با قلم تراشیده و تیشه داری شود به نحوی که مسطح و بدون اعوجاج بوده و حداکثر بار آن 2 میلیمتر باشد.

ارتفاع سنگ ریشه دار در نما نباید از عرض و ریشه آن بیشتر باشد.

جذب آب، میزان حل شدن در آب، تخلخل، پایداری در برابر هوازدگی و مواد شیمیایی باید با استانداردهای مربوطه تطابق داشته باشد.

بافت و رنگ مطلوب، در دامنه تغییرات مجاز از طریق کنترل و مقایسه نمونه هایی که معرف کل مصالح تولیدی برای پروژه می باشد باید تائید شود. نمونه های معرف با بررسی تعدادی کافی از نمونه ا، قبل از تولید، که نشانگر گستره کاملی از تغییرات در رنگ و بافت سنگ مشخصی می باشد، انتخاب می شود.

سنگ های ساختمانی نما باید با الزامات فیزیکی جدول 4-1 مطابقت داشته باشند.

حداقل ضخامت سنگ مهار شده

ضخامت مورد نیاز سنگ برای پروژه های مختلف نمای سنگی از طریق محاسبات سازه ای یا آزمایشات عملکردی به خصوص مقاومت خمشی و بار گسیختگی در مهار تعیین می شود.

همچنین ضروری است که هم مقاومت خمشی قطعه در بین نقاط مهاربندی و هم بار گسیختگی در نقاط مهاربندی در نظر گرفته شود. حداقل ضخامت قطعات سنگی می تواند بر اساس نوع سنگ و مشخصات آن، ابعاد قطعه سنگی، بارهای وارد شده، محل قرارگیری و جهت آن روی ساختمان، رویارویی با شرایط جوی و عمر خدمت مورد انتظار، نوع مهار و سیستم مهاربندی و ترتیب قرارگیری، ملاحظات مربوط به حمل و نقل و سهولت کار با آن و مشخصات معماری نظیر نوع پرداخت تغییر کند.

حداقل ضخامت سنگ نما بر اساس بار باد وارده

حداقل ضخامت نمای سنگی مهار شده ( نمای خشک) برای تحمل بار باد در جداول 4-2 تا 4-4 آمده است. در این 2 جداول بار باد با حداکثر نیروی فشاری یا مکش کمتر از 90 ( kg/m²)  بار باد کم (محیط های بسته نظیر طبقات پایین ساختمان در نواحی شهری یا شهرهای بار باد کم) ، بار بین 90 تا 135  (kg/m²) بار باد متوسط (نواحی باز نظیر طبقات بالای ساختمان های بلند و شهرهای با باد متوسط ) و بار بین 135 تا 180 (kg/m²)   بار باد زیاد (نواحی باز ساحلی و شهرهای با باد شدید) در نظر گرفته شده است.