ذهنیت های غلط رایج، درباره صنعت سنگ ایران

ذهنیت غلط درباره ی صنعت سنگ

اپیزود اول:

قرار بود با جمعی از دوستان برای قراردادی آموزشی با یک معاون وزیر، که از قضا مدیر آگاهی هم هست، جلسه‌ای داشته باشیم. طبق روالهای موجود جلسه برگزار نشد ولی به یکی از ما به مدّت چند دقیقه اجازۀ شرف یابی دادند. دوست ما رفت داخل و برگشت. فقط چند دقیقه، ودر همین چند دقیقه مورد هجمۀ آن رئیس قرار گرفته بود.

• صنعت سنگ چرا انقدر بد است؟ !
• ما چرا نمی‌توانیم مثل چینی‌ها سنگ را روی کشتی فرآوری کنیم؟! سالهاست که چینی‌ها از ما سنگ بلوک می‌خرند و همین بلوک را روی کشتی می‌برند و می‌فروشند؟

همین چند روز پیش، ایرنا همین حرف را از قول یک نفر دیگر هم زده بود.

پرسش:

آیا این یک داستان واقعی است یا یک شایعه غلط رایج است؟

اپیزود دوم:

ایّام تعطیلات عید بود، اخبار نگاه می‌کردم. گزارشی بود از صنعت سنگ ایران در باره سنگ‌های بلوکی که از ایران خارج و در کشورهای دیگر فرآوری می‌شود و نهایتاً به چند برابر قیمت به خود ایران فروخته می‌شود.

پلان اول: … (شروع گزارش)، صف طولانی تریلی‌های حامل بلوک سنگهای دهبید در بندرعبّاس، کات.

پلان دوّم: (دوربین روی دست در حال حرکت) سنگ‌های گرانیت خارجی هندی و برزیلی به ردیف با رنگ‌های متنّوع نشان داده می‌شود.

اِفِکت (صدای گزارشگر): “…و این سنگ‌ها همان سنگ‌های ماست که پس از فرآوری سنگ در خارج مجدداً به خود ما فروخته شده است.” کات.

پلان سوم: مدیوم شاتِ یک کارخانه. نما روی چهره یک مدیر سنگیِ خسته و زحمتکش بسته می‌شود.

افکت (صدای معترض همان مدیر): “چرا باید سنگ‌های خام ما صادر شود و ما سنگ خام نداشته باشیم و کارگر ما بیکار باشد؟ ” کات.

پرسش:

آیا واقعاً سنگی در ایران می‌شناسید که به صورت خام صادر شود و سنگ بریدۀ آن در این حجم به خود ایران برگردد؟

آیا این شایعه است یا …..؟

اپیزود سوّم:

دوستی می‌گفت، با یک خانم طراحی ایرانی که سال‌ها در آمریکا زندگی می‌کرده است و الان به ایران بازگشته جلسه داشتیم. دربارۀ طراحی سنگ، صنعت سنگ و این مسائل گفتگو می‌کردیم.

از قول ایشان می‌گفت: ”من جزو گروه‌های طرفدار محیط زیست هستم و به همین خاطر سعی می‌کنم که در طراحی‌هایم کمتر از سنگ ساختمانی استفاده کنم، چون برداشت سنگ از طبیعت باعث تخریب محیط زیست است.”

پرسش:

آیا مدرکی دال بر تخریب محیط زیست از صنعت سنگ درمقایسه با چوب، پارکت، مصنوعات نفتی، بتنی و…. وجود دارد یا برعکس، صنعت سنگ کمترین سهم در تولید کربن، به عنوان اصلی ترین مخرّب محیط زیست، را داراست؟

آیا واقعاً استفاده از سنگ در ساختمان باعث تخریب محیط زیست است یا این هم یک شایعه و مطلب غیر واقعی است؟

اپیزود چهارم:

برای نمایشگاه سنگ تهران نشست خبری در محل انجمن برگزار کرده بودیم. از طرّف انجمن، سخنگوی هیات مدیره مقداری به تشریح مسائل صنعت سنگ پرداخت و به چند سوال پاسخ داد. از طرف نمایشگاه بنده به عنوان سخنگو بنا بود صحبت کنم، جو جلسه و فضای موجود حس بدی به من می‌داد انگار خبرنگارانی که به دعوت و هزینۀ خودمان برای پوشش خبری نمایشگاه دعوت شده بودند هیچ اعتقادی به صنعت سنگ نداشتند. این را می‌شد از روی سوالات و نگاه‌های شماتت بارشان فهمید.

من در عرض چند دقیقه به ارائه آمارهای نمایشگاه پرداختم و تقاضا کرم که وقت باقیمانده در فضای متفاوتی سپری شود. سئوال کردم که دوستان نظر شما دربارۀ صنعت سنگ چیست؟ از همین جلو شروع کنید.

• صنعت سنگ ما در ایران مزییتی نسبت به جهان ندارد.
• ما واردکنندۀ عمدۀ سنگ از چین هستیم و ما در این صنعت مزیتی نسبت به آنها نداریم.
• صنعت سنگ، درحال تخریب محیط زیست و اتلاف انرژی مملکت است.
• خام فروش هستیم و سرمایه این مملکت را داریم هدر می‌دهیم.
• – …

واقعاً داشتم از تعّجب شاخ در می‌آوردم که چرا نمایندۀ رسانه‌ها چنین نظراتی راجع به این صنعت دارند؟! کجای کار اشکال دارد و واقعاً چه باید کرد؟

نتیجۀ آن جلسه چند تیتر و خبر بود که نه تنها هیچ کدام هیچ کمکی به ما نمی‌کرد بلکه بعضاً خلاف واقع و مضر هم بودند، چرا در جامعه، این همه تفکّر غیر واقعی، شایعه و دروغ، دربارۀ این صنعت وجود دارد؟

اپیزود پایانی:

واقعیت آن است که صنعت سنگ با این همه مزیّت، گستردگی، توانایی ایجاد اشتغال و …. در بین مسولین، رسانه‌ها، مردم، معماران و حتّی بعضاً خود سنگی‌ها مظلوم و مهجور است.

“دانش سنگ” به عنوان یک رسانه برخواسته از بطن صنعت سنگ وظیفۀ خود می‌داند تا دربارۀ این ذهنیت‌ها شفاف سازی کند و با آمارهای دقیق، دلایل منطقی و قابل پذیرش با این ذهنیت‌های نادرست مقابله کند.

این هم البته وظیفه ماست که هر کجا متوجه شدیم که هر اشکال مطرحی در باره ما و کسب و کارمان، ایراد وارد است، خودمان را نقد کنیم، ایراد را شجاعانه بپذیریم و در رفع آن با همه وجود تلاش کنیم.