فرای اوتو برنده پریتزکر 2015، حدوداً 90 سال پیش در آلمان متولد شد، او مدت طولانی در امر تحقیق، آزمایش و توسعه حساس ترین نوع معماری فعال بوده است، معماری که تاکنون بر تعداد بی شماری افراد در سراسر جهان تأثیر گذاشته است. درس های پیشگامانه وی در زمینه سازه های سبک وزن که قابلیت سازگاری و تغییر را دارند و استفاده دقیق از منابع محدود ساخته می شوند، هنوز هم مثل 60 سال پیش که برای اولین بار ارائه شدند، معنادار هستند.
او تعریف جدیدی از معمار را ارائه کرد که شامل محقق، مخترع، فُرم یاب، مهندس، سازنده، معلم، همکار، دوست دار محیط زیست، انسان دوست و خالق بناها و فضاهای به یاد ماندنی است.
ابتدا با سازه های خمیه مانند خود که به عنوان غرفه های نمایشگاه موقت استفاده شدند، مشهور گردید. سازه های نمایشگاه باغ فدرال آلمان و دیگر جشنواره های دهه 1950 عبارت بودند از سقف های کاربردی، زیبا و «شناور» که به نظر می رسید بدون زحمت یک سرپناه خوب خلق می کنند، و پس از پایان رویداد به راحتی از محل برچیده می شوند.
ساختار شبکه کابلی برای غرفه آلمان در نمایشگاه اکسپو 67 مونترال، بطور پیش ساخته در آلمان تولید شد و در مدت زمان کوتاه در محل برگزاری نمایشگاه مونتاژ گردید.
این ساختار به دلیل ظرافت و اصالت آن، برجسته ترین اثر در آن نمایشگاه بود. سقف هایی در مقیاس بسیار بزرگ و حیرت آور که برای المپیک مونیخ 1972 طراحی شدند، ترکیبی از سبکی و قدرت بودند، آنها پاسخی به یک چالش ساختمان سازی بودند که گفته می شد برپایی یک چنین سقف هایی غیرقابل اجرا است. چشم انداز معماری برای استادیوم، استخر و فضاهای عمومی؛ حاصل تلاش یک تیم بزرگ بود که امروزه هنوز هم چشمگیر هستند.
او با الهام از طبیعت و فرایندهای موجود در آن به دنبال راه هایی برای استفاده از کمترین میزان مواد و انرژی برای محصور کردن فضاها بود. او ایده های پایداری را اجرا می کرد و توسعه می داد، البته زمانیکه حتی این واژه اختراع نشده بود.
او از پدیده های طبیعی الهام می گرفت – از جمجمه ی پرندگان گرفته تا حباب های صابون و تار عنکبوت. او از لزوم درک «فرایندهای فیزیکی، بیولوژیکی و فنی که مسبب خلق اجسام هستند» صحبت کرد. مفاهیم انشعاب از دهه 1960 به روند بهینه سازی سازه ها برای پیشتیبانی از سقف های مسطح بسیار بزرگ کمک کردند. یک پوسته ی شبکه ای، مانند آنچه در مانهایم مولتی های در 1974 مشاهده کردیم، نشانگر چگونگی عملکرد یک راه حل ساختاری ساده و آسان برای نصب است تا یک فضای بسیار منعطف را ایجاد کند.
پل های مخصوص عابر پیاده در مختنبرگ با استفاده از میله های باریک و سبک همراه با گره های اتصال ساخته شدند اما دانش پیشرفته همراه با تزئینات جذاب ملیله مانند که بر روی آن کار شده تا فضایی به وسعت 30 متر را در برگیرد، حقیقتاً دیدنی هستند. سازه های اوتو در هماهنگی کامل با طبیعت ساخته شدند و همیشه به دنبال انجام کارهای بیشتر با مصرف کمتر منابع هستند.
تقریباً همه ی آثار مرتبط با فرای اوتو با همکاری متخصصان مجرب طراحی و ساخته شدند. او اغلب به عنوان یکی از اعظاء تیم بود که برای مقابله با چالش های پیچیده ی معماری و ساختاری همکاری می کردند. نتایج خلاقانه گواه تلاش های جمعی برجسته تیم های چند رشته ای هستند.
فرای اوتو برنده پریتزکر 2015 در طول زندگی خود فضاها و سازه های تخیلی، جدید و بی سابقه را تولید کرد. او همچنین دانش خلق کرده است. در اینجا نفوذ عمیق او وجود دارد: نه در قالب اَشکال قابل تکثیر بلکه در مسیرهایی که به واسطه تحقیق و اکتشافات در آن گام نهاده است. مشارکت های او در زمینه معماری نه تنها ماهرانه و مستعد هستند بلکه سخاوتمندانه نیز هستند.
به دلیل همین ایده های بصیری، ذهن پرسشگر، اعتقاد به اشتراک آزاد دانش و اختراعات، نگرش مشارکتی و توجه به استفاده دقیق از منابع؛ جایزه معماری پریتزکر 2015 تعلق گرفت به فرای اوتو.
اعضاء هیات داوران پریتزکر 2015
لرد پالامبو، رئیس هیات داوران
آلخاندرو آراونا
استفن بریر
یونگ هو چانگ
کریستین فیریس
گلن مرکات
ریچارد راجرز
بندتا تالیابو
راتان اِن. تاتا
مارتا ثورن، مدیر اجرایی
