ریچارد راجرز از بریتانیا برنده جایزه معماری پریتزکر 2007 شد.
ریچارد راجرز، مالک شرکت ریچارد راجرز و شرکا که دفتر مرکزی آن در لندن است، بعنوان برنده ی جایزه معماری پریتزکر در سال 2007 برگزیده شد. مراسم رسمی برای آنچه در سراسر جهان بعنوان بالاترین افتخار معماری (جایزه معماری پریتزکر) شناخته می شود، در 4 ژوئن در لندن برگزار شد.
در این مراسم، مبلغ 100.000 دلار کمک مالی و یک مدال برنزی به این معمار 73 ساله اعطاء شد. این مراسم در «خانه ضیافت» برگزار شد که در سال 1619 توسط اینیگو جونز طراحی شده است.
توماس جی. پریتزکر به نقل از توضیحات اعلام شده توسط هیات داوران برای این انتخاب اظهار داشت: «او در فلورانس ایتالیا به دنیا آمد و بعنوان معمار در انجمن معماری لندن، بعدها در دانشگاه ییل در ایالات متحده آموزش دید.
دیدگاه ریچارد راجرز به اندازه مکان هایی که در آنها بزرگ شده و آموزش دیده است، گسترده و شهری محسوب می شود. راجرز به واسطه نقش مشاور در گروه های سیاست گذاری و همچنین برنامه ریزی در مقیاس بزرگ، در نوشته‌هایش همچون یک قهرمان زندگی شهری مشاهده می شود. او پتانسیل شهر را یک نوع کاتالیزور برای تغییرات اجتماعی تلقی می‌کند.»
راجرز چشم انداز خود از شهرهای آینده را اینگونه توصیف کرده است:« قرار نیست شهرهای آینده همانند شهرهای امروزی بصورت زاغه نشینهای منزوی تک کاره منطقه بندی شوند بلکه شبیه به شهرهای غنی تر در گذشته خواهند شد یعنی فعالیتهای گوناگون همچون زندگی، کار، خرید، یادگیری و اوقات فراغت با یکدیگر همپوشانی داشته باشند و در ساختارهای پیوسته، متنوع و در حال تغییر قرار بگیرند.»
رئیس هیات داوران جایزه معماری پریتزکر، لرد پالمبو، در مورد این انتخاب توضیحات بیشتری ارائه کرد: «ریچارد راجرز در طول بیش از چهل سال فعالیت برجسته خود، پیوسته بالاترین اهداف معماری را دنبال کرده است.
همه پروژه های مهم راجرز تاکنون نشان دهنده ی لحظات تعیین کننده تاریخ معماری معاصر هستند. مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس (1977 – 1971) که با مشارکت رنزو پیانو طراحی شد، تحول بزرگی در وضعیت موزه ها ایجاد کرد و آنچه را که از دیرباز بعنوان بناهای تاریخی برجسته شناخته می شدند به مکان های محبوب تبادل اجتماعی و فرهنگی تبدیل کرد تا در قلب شهر فرو بروند.
لویدز لندن در شهر لندن (1986 – 1978) یکی دیگر از نقاط عطف طراحی اواخر قرن بیستم است. این پروژه شهرت ریچارد راجرز را نه تنها بعنوان استاد ساختمان های بزرگ شهری، بلکه بعنوان صاحب برند اکسپرسیونیسم معماری ثبت کرد.
همانطور که این ساختمان ها و سایر پروژه های بعدی، مانند ترمینال 4 فرودگاه باراخاس در مادرید (2005 – 1997) که اخیراً تکمیل و تحسین شد، نشان می دهند، یک نوع تفسیر منحصر به فرد از شیفتگی جنبش مدرن در آثار او دیده می شوند که در آن به هر ساختمان بعنوان ماشین نگاه می شود، شما به وضوح شاهد علاقه به شفافیت معماری، ادغام فضاهای عمومی و خصوصی هستید، و درعین حال، یک نوع تعهد به طراحی طبقات منعطف وجود دارد که پاسخگوی نیازهای دائمی و در حال تغییر کاربران است.» ترمینال 4 فرودگاه باراخاس برنده جایزه استرلینگ سال 2006 شده است.
راجرز چهارمین برنده ی منتخب جایزه معماری پریتزکر از بریتانیا است، سه نفر اول عبارتند از مرحوم جیمز استرلینگ در سال 1981، لرد فاستر (نورمن فاستر) در سال 1999 و زاها حدید در سال 2004 ؛ او همچنین سی و یکمین برنده از زمان تاسیس این جایزه در سال 1979 است.
راجرز در سال 1996 بعنوان «همتای زندگی کارگری» منصوب شد و مفتخر به دریافت لقب «لرد راجرز از ریورساید» گردید.
شرکت ریچارد راجرز و شرکا (که ماه آینده در بریتانیا به راجرز استیرک هاربر + شرکا تغییر نام خواهد داد) علاوه بر لندن، دفاتری هم در بارسلونا، مادرید و توکیو دارد.
برخی از پروژه های بزرگ که در سراسر جهان انجام شدند عبارتند از در نیویورک: طراحی یک برج 71 طبقه برای سایت مرکز تجارت جهانی در پلاک 175 در خیابان گرینویچ؛ در واشنگتن دی سی: یک ساختمان اداری در حال ساخت در پلاک 300 در خیابان نیوجرسی؛ در بریتانیا (فقط به چند اثر اشاره میکنیم): ساختمان لیدن هال.
تجربه هزاره و یک پروژه در مراحل اولیه، خانه ویمبلدون که خانه والدین راجرز در اواخر دهه 1960 است؛ مجمع ملی ولز در کاردیف، دفتر مرکزی تلویزیون نیپون در توکیو، و همچنین چندین پروژه دیگر در آنجا و کره جنوبی.
