معمار دانمارکی یورن اوتزون، بعنوان برنده جایزه معماری پریتزکر 2003 اعلام شد
معمار دانمارکی یورن اوتزون، که بی تردید طراح مشهورترین ساختمان جهان یعنی خانه اپرای سیدنی در استرالیا است، بعنوان برنده جایزه معماری پریتزکر 2003 انتخاب شد. این جایزه امسال بیست و پنجمین سالگرد خود را نیز جشن می گیرد. اوتزون 84 ساله خود را بازنشسته کرده و در خانه ای در مایورکا سکونت دارد که خودش طراحی کرده است. اما دو پسرش، یان و کیم، همچنان به فعالیت در شرکت معماری اوتزون در هاربی، دانمارک ادامه می دهند.
توماس جی. پریتزکر، رئیس بنیاد هیات هنگام اعلام نام فرد منتخب هیات داوران گفت:« یورن اوتزون یک ساختمان فوق العاده زیبا در استرالیا طراحی کرد که به یک نماد ملی این کشور در سرتاسر جهان تبدیل شده است. علاوه بر این، او آثار بسیار برجسته دیگری را نیز طراحی کرده است از جمله: مجتمع های مسکونی، کلیسا، اقامتگاه ها و ساختمان های تجاری دیگر. مفتخریم که اعلام کنیم، هیات داوران در زمان برگزاری جشن اولین ربع قرن فعالیت خود، یک چنین استعداد بزرگی را به عنوان برنده معرفی کرده است.»
رئیس هیات داوران جایزه پریتزکر، لرد روثسچایلد، اظهار داشت: «یورن اوتزون (برنده جایزه معماری پریتزکر 2003) یکی از بناهای نمادین بزرگ قرن بیستم را خلق کرد، تصویری از زیبایی فوق العاده که در سراسر جهان شناخته شده است. علاوه بر این شاهکار، او در طول زندگی خود با دقت، مستعد، بی سر و صدا و بدون هیچ نُت اشتباه یا گیج کننده کار کرده است. بنابراین او برجسته ترین دریافت کننده جایزه معماری پریتزکر 2003 است.»
مراسم رسمی آنچه در سراسر جهان به عنوان بالاترین افتخار معماری شناخته شده است در 20 ماه مه 2003 در مادرید اسپانیا برگزار شد. در آن زمان یک جایزه 100.000 دلاری همراه با یک مدال برنز به برنده اعطاء شد. اوتزون اولین دانمارکی دریافت کننده جایزه معماری پریتزکر (2003) و بیست و هفتمین برنده این جایزه از زمان تأسیس آن در سال 1979 است. انتخاب او در راستای تداوم روند ده ساله انتخاب برندگان از جامعه بین المللی بوده است.
بیل لیسی، معمار، به عنوان مدیر اجرایی جایزه پریتزکر، و به نقل از اعلامیه انتخاب هیات داوران گفت: «اوتزون همیشه جلوتر از زمان خود حرکت کرده است. او به درستی به گروه قلیل مدرنیست هایی تعلق دارد که قرن گذشته را با ساختمان های با کیفیت جاودانه و ماندگار شکل دادند.»
آدا لوئیز هاکستیبل، منتقد معماری و عضو هیات داوران، در ادامه اظهار داشت:« نیم قرن طول کشید تا مسیر واقعی معماری در عصر خودمان را درک کنیم، تا رشته های تداوم و نشانه های آینده را بشناسیم؛ و معنای گسترده تر و عمیق تر آثار قرن بیستم که در معرض نقد و طبقه بندی دکترین مدرنیستی قرار گرفتند را درک کنیم و آنها را به عنوان تاریخ طبقه بندی کنیم. از این دیدگاه، آثار یورن اوتزون غنا و اهمیت خاص پیدا می کنند.»
یکی دیگر از اعضاء هیات داوران، کارلوس خیمنز از هیوستون که استاد معماری در دانشگاه رایس نیز هست، گفت:« یکتایی ویژگی خاص زندگی و کار یورن اوتزون است. عزم و دانش منحصر به فرد این معمار در آثار معدود اما متقاعد کننده اش نظر هر بیننده و تخیلات خودش را از اولین حضور درخشانش در صحنه بین المللی که تقریبا پنجاه سال پیش بود، به خود جلب کردند.»
یکی دیگر از اعضاء هیات داوران به نام خورخه سیلوتی، که ریاست دپارتمان معماری در مقطع کارشناسی ارشد در دانشکده طراحی در دانشگاه هاروارد را نیز بر عهده دارد، گفت:« اینجا با یک تناقض مواجه هستیم، درحالیکه اعطاء جایزه معماری پریتزکر 2003 به یورن اوتزون ممکن است دیرهنگام تلقی شود، اما این جایزه را دقیقاً در لحظه بالاترین سطح از پیشرفت معماری به او تقدیم می کنیم که کاملاً بموقع و مناسب است.
در شور و هیجان کنونی اکسپرسیونیسم شخصی بی بند و بار و تبعیت کورکورانه از تکنیک های تولید برای جلب توجه بیشتر، کاوش های او به ما یادآوری کردند که «بیان و تکنیک» هر دو خدمتگزار ایده های معماری عمیق تر و بنیادی هستند بنابراین در درجه دوم اهمیت قرار دارند. آثار او به ما نشان دادند که خلق آثار شگفت انگیز و به ظاهر «غیر ممکن» در معماری هنوز هم بستگی به ذهن های باز و دستهای توانا دارند.»
