هیئت داوری پریتزکر 2000

رم کولهاس (برنده پریتزکر 2000) یک ترکیب نادر از بصیرت و عملگرایی است – فیلسوف و عملگرا ، نظریه پرداز و پیامبر –  بنابراین ایده هایش در مورد ساختمان ها و برنامه ریزی شهری او را به یکی از بحت برانگیزترین معماران معاثر تبدیل کرده است که حتی قبل از اینکه پروژه های طراحی او تکمیل شوند شاهد این امر هستیم. همه این ها به واسطه نوشته ها و بحث های جنجالی او با دانشجویان است، که بارها و بارها او را از حیطه و محدوده عرف رایج دور کردند.

او به خاطر کتاب ها، طرح های منطقه ای و جهانی، کاوش های دانشگاهی با گروه های دانشجویی و همچنین به خاطر معماری جسورانه، دلیرانه و تامل برانگیز شهرت دارد.

ظهور او در اواخر دهه هفتاد با کتاب «نیویورک هذیانی» آغاز دو دهه قابل توجه و آکنده از آثار، پروژه ها، طرح ها، نمایشگاه ها و مطالعات بود که در سرتاسر چشم انداز آکادمیک و حرفه ای او طنین انداز شده است، و به یک میله برقگیر برای دریافت انتقاد و تحسین همگانی تبدیل شده است.

یکی از اولین برنامه های توسعه او که مربوط به توسعه پارلمان هلند بود با چنان توجه و ستایشی مواجه شد که پروژه های متعدد دیگری را نیز برایش به ارمغان آورد.

تالار تئاتر و رقص هلند در لاهه نیز یکی دیگر از پروژه های تکمیل شده او است که تحسین منتقدان فراوان را به دنبال داشت. از آن زمان تاکنون، پروژه های رم کولهاس (برنده پریتزکر 2000) در مقیاس متفاوت قرار می گیرند، از طراحی مبتکرانه و دلسوزانه یک خانه در بوردو تا طرح جامع برای یک مرکز غول پیکر برگزاری همایش ها در لیل که هر دو در فرانسه بودند.

طراحی خانه بوردو شرائط استثنایی برای یک مشتری فراهم کرده است که متاسفانه اسیر صندلی چرخدار شده بود. در این خانه کیفیت زندگی، قربانی این مشکل نشده است.

اگر فقط پروژه بوردو را انجام داده بود نیز یک جایگاه خاص و امن در تاریخ معماری برای خود رقم می زد. و باید یک مرکز دوست داشتنی دیگر در محیط آموزشی را نیز به این موارد بیفزاییم: یک کارخانه یادگیری (این واژه اختراع خودش است) در اوتریخت، و همچنین یک پروژه مسکونی در ژاپن، مراکز فرهنگی و سایر اقامتگاه ها در فرانسه و هلند، و پیشنهاداتی برای مواردی مانند یک جزیره فرودگاهی در دریای شمال؛ همه این ها نشانگر استعداد خارق العاده در ابعاد بسیار استثنایی هستند.

او بارها و بارها توانایی و استعداد خلاق خود را برای رویارویی با مشکلات به ظاهر لاینحل یا محدود کننده به صورت ارائه  راه حل های درخشان و بدیع نشان داده است. در هر طرح، یک سازماندهی آزادانه و دموکراتیک از فضاها و عملکردها با انشعاب مناسب برای چرخش آزادانه وجود دارد که گویی ناخودآگاه پدید آمده و در نهایت یک فرم معماری بی سابقه و جدید را نشان می دهد. او در مجموعه آثارش به ایده ها نیز به اندازه ساختمان ها توجه دارد.

معماری او یک معماری ذات است که در آن، ایده ها به یک شکل ساخته شده تبدیل می شوند. این معمار به وضوح با آینده احساس راحتی می کند و رابطه نزدیکی با تغییرات سریع و ترکیب بندی های در حال تغییر آن دارد. هر فرد به راحتی می تواند شدت افکاری که باعث شکل گیری شکل ها و ساختار یک خانه، مرکز همایش، طرح جامع دانشگاهی یا یک کتاب بودند را حس کند.

او با قدرت هر چه تمامتر خود را در جامعه معماران شاخص قرن گذشته و طلوع قرن جدید ثابت کرده است. او را بخاطر بیست و چند سال تلاش برای دستیابی به اهداف – توصیف انواع جدید روابط، اعم از نظری و عملی بین معماری و موقعیت های فرهنگی، و همچنین برای کمک به محیط ساخته شده و برای ایده های خودش – به عنوان برنده جایزه پریتزکر 2000 معرفی شد.

اعضاء هیات داوران پریتزکر 2000

جی. کارتر براون (رئیس هیات داوران)

جیووانی آنیلی

آدا لوئیز هاکستبل

خورخه سیلوتی

لرد راثسچایلد

بیل لیسی (مدیر اجرایی)