نام شرکت تام ماین برنده جایزه معماری پریتزکر 2005، مورفوسیس است یعنی «درحال شکل گیری» و یک توصیف دقیق از تلاش و سفر حرفه ای این معمار است. تا اواسط دهه 80 او یک معمار جوان انقلابی و ناشناخته در ساحل غربی بود که مدرک کارشناسی معماری را از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و مدرک کارشناسی ارشد را از دانشگاه هاروارد دریافت کرده بود و دیدگاه های بسیاری داشت.
علاقمندان و دانشجویان معماری این شرکت را عمدتاً به واسطه چند پروژه کوچک استثنایی می شناختند – دو رستوران پیشگام، یک اقامتگاه، و یک کلینیک پزشکی. همه ی اینها برای ایجاد تغییر طراحی شدند.
ماین از رکود ساخت و ساز در دهه 1990 جان سالم به در برد و با هدف انتقام از کم کاری گام به قرن جدید گذاشت، پس از آن بود که توانست در مسابقات متعدد برنده شود و قرارداد پروژه های گوناگون و مهم منعقد کند.
همه آنها بخاطر شخصیت جسور، طراحی های برجسته و اصالت طرح ها بودند، چه در فُرم و چه در انتخاب و استفاده از مصالح. برخی افتخارات برجسته ماین عبارتند از: فلوشیپ افتخاری رم از آکادمی طراحی آمریکا در رم (1987)، عضو برگزیده آکادمی هنر و ادبیات آمریکا (1992)، مدال طلای 2000 موسسه معماران آمریکا/لس آنجلس در معماری، و جایزه عالی طراحی کرایسلر 2001).
تام ماین محصول دهه پرتلاطم و آشفته 1960 است، و همین نگرش سرکش و میل شدید برای تغییر را وارد آثارش کرده است و ثمره های آن فقط در برخی پروژه ها با مقیاس بزرگ قابل مشاهده هستند از جمله مرکز تفریحی دانشجویان در دانشگاه سینسیناتی، یک دادگاه فدرال در یوجین، اورگون، یک ساختمان جدید هنری و مهندسی برای اتحادیه خوشنام کوپر در منهتن، و ساختمان مقر اصلی اداره حمل و نقل کالیفرنیا (منطقه 7) در لس آنجلس.
رویکرد ماین نسبت به معماری و فلسفه برگرفته از مدرنیسم اروپایی، تاثیرات آسیایی، یا حتی سوابق آمریکا در قرن گذشته نیست.
او در طول زندگی حرفه ای خود بدنبال خلق یک معماری اصیل بوده است، معماری که واقعاً نماینده فرهنگ منحصر به فرد و تا حدودی بی ریشه در جنوب کالیفرنیا، به ویژه شهر لس آنجلس باشد که از نظر معماری غنی است.
تام ماین مانند: ایمزها، نوترا، شیندلر و گِهری که قبل از او فعالیت کردند، افزوده ای معتبر به سنت استعدادهای معماری خلاقانه و هیجان انگیز محسوب می شود که در ساحل غربی شکوفا شد.
پس از انجام پروژه های اولیه در شرکت فورسیس و ایفای نقش برجسته در تاسیس یک مدرسه معماری غیرمتعارف به نام «SCI-ARC»، او و شریکش در مورفوسیس ، مایکل روتوندی، از هم جدا شدند و ماین وارد دوره جدیدی شد که در آن فقط تعداد معدودی پروژه را بر اساس توانایی، سلیقه و اراده خودش در زمینه حرفه ای انتخاب می کرد.
به تدریج، مشتریان عمومی و خصوصی فُرمهای برجسته، تنوع اصیل مصالح و اصالت طراحی ماین را درک و تصدیق کردند.
در حال حاضر ماین به رده های اول این حرفه ارتقاء یافته است. او در بسیاری از مسابقات طراحی در سراسر جهان شرکت می کند و سهم منصفانه ای برای شرکت خود بدست آورده است. علاوه بر این، او از طریق سخنرانی ها، نوشته ها، و تدریس در UCLA، به سخنگوی معماری، یک مربی برجسته و الگوی کامل برای معماران نسل جوان تبدیل شده است.
هیات داوران جایزه معماری پریتزکر به دلیل همین ویژگی ها که بطرز فوق العاده با باورهای جایزه همخوانی دارند – «استعداد، چشم انداز ، و تعهد به پیشبرد هنر معماری»، و همچنین برای مجموعه آثار برجسته و وعده های آینده، هیات داوران جایزه معماری پریتزکر با افتخار، جایزه معماری پریتزکر 2005 را به تام ماین تقدیم میکند.
اعضاء هیات داوران برنده جایزه معماری پریتزکر 2005
لرد پالامبو، (رئیس هیات داوران)
بالکریشنا ویثالداس دوشی
رالف فِهلباوم
فرانک گِهری
آدا لوییس هاکستیبل
کارلوس خیمِنِز
ویکتوریا نیوهاوس
کارن اشتاین
بیل لیسی (مدیر اجرایی)
