بیوگرافی آراتا ایسوزاکی
آراتا ایسوزاکی در سال 1931 یعنی قبل از شروع جنگ جهانی دوم ، در Ōita ، جزیره کیوشو ، ژاپن متولد شد. او 14 ساله بود که هیروشیما و ناکازاکی بمباران شدند، این رویداد باعث بوجود آمدن یک تئوری در وی گردید: از آنجا که ساختمان‌ها گذرا هستند، باید حس خوبی در کاربرانی که اکنون در آن رفت و آمد دارند یا حتی در اطراف آن هستند، ایجاد کنند.
«وقتی به اندازه کافی بزرگ شدم تا درک بهتری از جهان داشته باشم، زادگاهم سوخت و خاکستر شد. یک بمب اتمی را آن سوی ساحل بر روی هیروشیما انداختند در نتیجه من بر روی یک زمین بایر بزرگ شدم، آنجا کاملا ویران شده بود، یعنی هیچ معماری، هیچ ساختمان و حتی خود شهر وجود نداشت.
فقط پادگان ها و پناهگاه ها مرا احاطه کرده بودند. بنابراین، اولین تجربه من در زمینه معماری، تهی شدن از معماری بود و من شروع به بررسی این موضوع کردم که چگونه مردم می‌توانند خانه‌ها و شهرهای خود را بازسازی کنند.»
ایسوزاکی در سال 1954 از گروه معماری در دانشکده مهندسی دانشگاه توکیو فارغ التحصیل شد و کار خود را با کارآموزی تحت هدایت کنزو تانگه برنده جایزه پریتزکر در سال 1987 آغاز کرد. در سال 1963، او شرکت آراتا ایسوزاکی و همکاران را تاسیس کرد.
در این زمان، ژاپن مشغول بازیابی حاکمیت خود پس از اشغال متفقین بود و در بحبوحه عدم اطمینان سیاسی، اقتصادی و فرهنگی ناشی از خسارات جنگ جهانی دوم، نیاز به بازسازی فیزیکی داشت. «به منظور یافتن مناسب ترین راه برای حل همه مشکلات، نمی‌توانستم بر روی یک سبک واحد تمرکز کنم، ایجاد تغییر به شکل پایدار درآمده بود، بنابراین همین امر بطور متناقض به شیوه کار من تبدیل شد.»
فعالیت او در ابتدا بصورت محلی و با احداث ساختمان‌های فراوان در زادگاهش و فوکوکا شروع شد، اما سپس به سرعت به گونما ، اوزاکا و توکیو گسترش یافت. از آثار مهم وی در دوران اولیه فعالیت می‌توان به این موارد اشاره کرد: کتابخانه استانی Ōita(1966 – 1962، Ōita ژاپن)، محل برگزاری نمایشگاه اکسپو 70 (1970 – 1966، اوزاکا ژاپن)، موزه هنرهای مدرن (1974 – 1971، گونما، ژاپن) و موزه شهرداری کیتاکیوشو (1974- 1972، فوکوکا، ژاپن).
ایسوزاکی نشان داد که بینش جهانی او فراتر از زمان خودش است بنابراین گفتگوی شرق و غرب را تسهیل کرد.
او در دهه 1980 با اولین ماموریت خارج از کشور برای ساخت موزه هنرهای معاصر، لس آنجلس (1986- 1981، کالیفرنیا، ایالات متحده) بعنوان یک رهبر بین‌المللی در معماری ظاهر شد.
برخی دیگر از آثار برجسته بین‌المللی او که بالغ بر یکصد پروژه تکمیل شده هستند، عبارتند از: پالائو سنت جوردی (1990- 1983، بارسلون، اسپانیا) طراحی شده برای بازی‌های المپیک تابستانی 1992 ، ساختمان تیم دیزنی (1990 – 1987، فلوریدا، ایالات متحده آمریکا)،
مرکز فرهنگی شِنژِن (2007 – 1998، شنژن، چین)، پالا آلپیتور (2005 – 2002، تورین، ایتالیا) ورزشگاه هاکی روی یخ بازی‌های المپیک زمستانی 2006 ، آکادمی مرکزی هنرهای زیبا، موزه هنر (2008- 2003، پکن، چین)، برج آلیانز (2014-2003، میلان، ایتالیا)، مرکز همایش‌های ملی قطر (2011-2004، دوحه، قطر)، سالن سمفونی شانگهای (2014 – 2008، شانگهای، چین)، و موزه استانی هونان (2017 – 2011، چانگشا ، چین).
در دهه 1960 ، ایسوزاکی یک شهر در هوا را تصور کرد (1962 توکیو ، ژاپن)، یک طرح آینده‌نگر برای شینجوکو که شامل ساختمان‌های با لایههای مرتفع، اقامتگاه‌ها و شبکه حمل و نقل که در بالای شهر قدیمی بحالت معلق درآمده و شهر قدیمی در پایین است، این طرح در پاسخ به توسعه سریع شهرنشینی ارائه شد.
اگرچه این طرح قابل اجرا و تحقق نبود اما ایسوزاکی همچنان به طراحی شهرهایی با اقتصاد در حال رشد با سرعت زیاد ادامه داد، تا آخرین پیشرفت‌های خود را در چین و خاور میانه اجرا کند.
او از طریق مقالات انتقادی و بعنوان یکی از اعضای هیئت داوران مسابقات مهم معماری ، نقش بسزایی در تحقق مفاهیم ارائه شده توسط معماران جوان در سراسر جهان ایفا کرده است. شش دهه کار او عبارتند از تحقیق رد فلسفه، هنرهای تجسمی، طراحی، موسیقی، فیلم و نمایشنامه؛ در کنار ساخت ساختمان‌های نمادین
او جوایز زیادی دریافت کرده است ازجمله جایزه سالانه موسسه معماری ژاپن را برای ساخت کتابخانه استانی Ōita و موزه هنرهای مدرن، گونما (به ترتیب در سال‌های 1967 و 1975، ژاپن)، همچنین نشان معتبر هنر و ادبیات (1997، آفیسیه، فرانسه)، مدال طلای معماری از موسسه سلطنتی معماران بریتانیا (1986، بریتانیا)،
جایزه معتبر دوسالانه معماری شیر طلایی از ونیز برای طراحی غرفه ژاپن (1996، ایتالیا)، نشان صلیب درجه یک شایستگی مدنی (اسپانیا 1997)، نشان شایستگی از جمهوری ایتالیا (ایتالیا، 2007)، جایزه دوسالانه فلورانس با عنوان یک عمر دستاوردهای بسیار بزرگ لورنزوی باشکوه (2017).
او عضو افتخاری آکادمی سلطنتی هنر (1994) و آکادمی هنر و ادبیات آمریکا (1998) و عضو آکادمی هنر ژاپن (2017) بود. او در سال 1979 بعنوان اولین هیئت داوران جایزه پریتزکر منصوب شد و پنج سال دیگر نیز به همکاری بعنوان عضو در این موسسه ادامه داد.
نمایشگاه‌های انفرادی با آثار ایسوزاکی عبارتند از آراتا ایسوزاکی: معماری 1990 – 1960 در موزه هنرهای معاصر، لس‌آنجلس (کالیفرنیا، ایالات متحده) و گالری ایستگاه توکیو (توکیو ، ژاپن)؛ آراتا ایسوزاکی: آثار معماری در موزه بروکلین (نیویورک، ایالات متحده)، گالری هنرهای مدرن در شهرداری بولونیا (بولونیا، ایتالیا)،
موسسه معماری هلند (روتردام ، هلند)، موسسه ملی معماری بریتانیا (لندن، انگلستان)، موزه میرو (بارسلونا ، اسپانیا) و مونی لازاریستون (تسالونیکی، یونان)؛ آراتا ایسوزاکی – هزارتوی برقی در قلعه کاستلو، موزه هنرهای معاصر (تورین، ایتالیا) و موزه هنرهای معاصر سرالوز (پورتو ، پرتغال)؛
و آراتا ایسوزاکی تحت عنوان «ساخته نشده» در آکادمی مرکزی هنرهای زیبا (پکن ، چین)، مرکز نمایشگاه شهرسازی شانگهای (شانگهای ، چین) و موزه هنر گوانگدونگ (گوانگژو، چین).
ایسوزاکی بعنوان استاد مهمان در چندین دانشگاه ایالات متحده تدریس کرده است از جمله دانشگاه کلمبیا، نیویورک (نیویورک ، ایالات متحده)، دانشگاه هاروارد (کمبریج، ماساچوست، ایالات متحده آمریکا) و دانشگاه یِیل (نیوهِیوِن ، کانکتیکت، ایالات متحده). او در اوکیناوا زندگی می‌کند اما دفاتر وی در سرتاسر ژاپن، چین، ایتالیا و اسپانیا فعالیت می‌کنند.
