سنگ و خلاقیت

فناوری به هنر رسید: هنرمندی به نام داویده کیولا از رباتی برای بازآفرینی شاهکار مرمری دوره هلنی لیاکئون و پسرانش استفاده کرد.

وقتی هنرمندی به نام داویده کیولا از رباتی برای بازآفرینی شاهکار مرمری دوره هلنی لیاکئون و پسرانش استفاده کرد، فناوری به هنر رسید. سنگ و خلاقیت در دل هنر به ظهور می پیوندد.

این شاهکار مربوط به سال 1503 که از زیر خاک درآمد، یک مجسمه مرمری است که سه پیکر مردانه را به تصویر می‌کشد که هنگام حمله ی افعی‌های دریایی به خود می‌پیچند.

مجسمه‌ای که از کار بزرگانی مانند: میکل انژ و ویلیام بلیک الهام گرفته است، قرن‌ها در واتیکان در معرض نمایش گذاشته شده است.

کیولا در گفتگو با سی‌ان‌ان گفت که این مجسمه معیاری از کمال است، که در بین دانشگاهیان به وفور به آن اشاره شده است.

این هنرمند همچنین گفت که آزمایش کردن با فناوری چیز جدیدی در جهان هنر نیست، زیرا این از «زمان رنسانس» وجود داشته است.

او همچنین افزود که به بازآفرینی هنر علاقه دارد، از این راه که با «چشمان ماشین» به آن نگاه کند.

او مجموعه‌ای از الگوریتم‌ها را روی رباتی برنامه‌نویسی کرد تا نسخه یکتایی از شاهکار سده شانزدهمی را بازآفرینی کند.

او با یادآوری این نقل‌قول میکل انژ پیکرتراش که «هر قطعه‌سنگی تندیس در خود نهفته دارد و این وظیفه پیکرتراش است که آن را آشکار کند» به دنبال فرصت‌های نامحدودی برای استفاده از آن منطق ویژه و دقت هندسی می‌گردد تا یک شاهکار خلق کند.

لیث مهدی، طراح عراقی‌الاصل

لیث مهدی ساکن امارات متحده عربی دست به ساخت مجموعه‌ای از گلدان‌ها و میزهای مرمری با سطوح همتراز شده زد که ربات‌ها آن را می‌تراشند و با استفاده از الگوریتم‌ها طراحی می‌شوند. به نوعی باز هم سنگ و خلاقیت با تکنولوژی ترکیب شده است.

برند طراحی لیث مهدی با همین نام محصولاتی طراحی می‌کند که ترکیبی از انسان‌ها و الگوریتم‌ها آن را طراحی کرده و ربات‌ها آن‌ها را تولید می‌کنند.

نخستین مجموعه، به نام موج، گلچینی از گلدان‌ها و میزهایی است که از جنس مرمرهای ورمونت و جورجیا از منابع ایالات‌متحده امریکا تراشیده می‌شوند.

مهدی به دیزین گفت «ایده این بود که به مردم چیزی داده که بتوانند به آسانی به سراغ آن بروند و آن را درک کنند و به کمک فناوری، آن را به چیزی برجسته و متفاوت تبدیل کنند».

تکه‌ها دارای شکل‌های سیال و سطوح مواجی هستند که ربات‌های 7 محور آن‌ها را می‌تراشند. شکل‌های سیال نتیجه ی همپوشانی، ترکیبی از مدل‌سازی دیجیتالی و نرم‌افزارهای نویسنده طی مرحله ی طراحی هستند.

مهدی توضیح داد که «موج با استفاده از مدل‌سازی پارامتری پیشرفته طراحی شد. تکه‌ها روی ربات‌های 7 اکسس کوکا ساخته شدند. ایده این است که چیزی به مردم داد که آن را سفت‌وسخت مثل سنگ بدانند و با استفاده از ربات‌های بسیار پیشرفته، کاری کنند که این بسیار سیال، ارگانیک و روشن به نظر برسد».

این مجموعه در کل، شامل هشت تکه، هفت گلدان و یک میز قهوه است. برش هر گلدان حدود هفت تا هشت ساعت زمان برد، حال آنکه برش میز 24 ساعت وقت برد.

مهدی گفت «ربات برای من نقش یک ابزار حکاکی دیجیتالی، بسیار انعطاف‌پذیر و دقیق را ایفا می‌کند. معتقدم که در آینده همکاری بیش‌تری در کار خواهد بود».

او در ادامه گفت که «انسان‌ها می‌توانند کارهای خاصی را به طور کامل انجام دهند(سنگ و خلاقیت را باهم در آمیزند)، در حالی که ربات‌ها طراحی شده‌اند تا وظایف دیگر را بهتر، سریع‌تر و دقیق‌تر انجام دهند. آن‌ها هر دو مهارت‌ها و محدودیت‌های خودشان را دارند. همکاری میان این دو، فرصت‌های خلاقانه‌ای را گشود و بسیاری از محدودیت‌ها را کنار گذاشت».

آزمایشگاه محاسبه طراحی بارتلت، بخشی از دانشگاه کالج لندن، نرم‌افزار چاپ سه بعدی جدیدی طراحی کرده است که یک ربات را قادر می‌سازد که صندلی ظریفی از خط ممتد پلاستیکی چاپ کند. این صندلی را رباتی ساخته است که پلاستیک ذوب شده را به هوا بیرون می‌دهد و آنجا خیلی زود سرد می‌شود.