لابی مبهوت کننده با روکش سنگ ماربل

راز دیوارهای منحنی غار و میزهای ظریف معلق با روکش سنگ ماربل چیست؟

ماربل طی هزاران سال به عنوان یک ماده ی ساختمانی و هنری به کار رفته است و در حالی که ماده ی به کار رفته در آثار ماندگاری مانند: پانتئون، تاج‌محل، پیکره‌های میکل انژ بوده است، روش شکل دادن به آن بسته به کاشی‌های کف امروزی و کانترهای آشپزخانه، عمدتاً ثابت باقی مانده است.

سنگ با اسکنه تراشیده یا بریده شده است و حرکتی اشتباه ممکن بود صدمه‌ای جبران‌نشدنی به بار آورد. پس یرای استفاده از ان به عنوان روکش سنگ باید بسیار دقت کرد.

این درسی گران برای پیتر تجیو، مدیر خلاق ام‌ام گالری برای تهیه ماربل اندونزی بود، او پس از شکستن تصادفی بدنه بالای میز ماربل ، تقریباً در آستانه ورشکستگی قرار گرفت. او که از این فاجعه درس عبرت گرفت، برای تقویت کار، ورقه‌هایی فولادی در میان تخته سنگ‌های ماربل نازک قرار دادو از آن به صورت روکش سنگ استفاده کرد.

پس از آن بود که پی برد که این سنگ اندکی چکش‌خوار است: با تکیه دادن ماربل به فولاد، می‌شد کمی فشار به ورقه ماربل وارد کرد، بی‌آنکه بشکند.

تجیو سپس محدودیت‌های قابلیت خم شدن را آزمایش کرد. روشی که او سال گذشته تکمیل کرد، شامل حرارت دادن یک ورقه فولادی 1 میلی‌متری بود، سپس به آهستگی آن را در یک قالب درآورد. برای جلوگیری از ترک خوردن، ماده‌ای شیمیایی به سطح سنگ افزوده شد. این تکنیک را می‌توان روی سنگ‌های سخت دیگر مانند: گرانیت و اونیکس هم به کار برد.

تجیو می‌گوید: «نتیجه ورقه‌ای است که می‌توانیم مانند: کاغذ دیواری روی هر چیزی در هر پیکربندی به کار ببریم: چنین کاربردی بی‌سابقه بوده است. تجیو برای اثبات کارش غاری مرمریتی در این اتاق نمایش خیابان چین بی ساخت، از این راه که ورقه‌های سنگ سفید از دیوار تا سقف (تصویر سخت‌تر) را به کار برد.

او همچنین صندلی‌ها و میزهای ماربل دراز و باریکی ساخت، که عملاً ساختارهای فولادی پوشیده از ورقه‌های نازک سنگ بودند.

تجیو می‌گوید «تنها به خاطر وزن سنگ، محال است که تکه‌هایی با این ساختار را از قطعه‌های مرمریت کَند. پایه‌های نازک می‌شکنند».

این میز که تجیو آن را «G معلق» نامید، به نظر می‌رسد که تکه سنگ توپری باشد که قوانین فیزیک را نقش می‌کند. در واقعیت، این چارچوبی فولادی با پایه‌ای سنگین است که تماماً از تکه‌های گرانیت سیاه پوشیده شده است.

استفاده از چارچوب‌های فولادی به طراحان کمک می‌کند که محدودیت‌های ساختار را دور بزنند. پایه‌های نازک این میز اگر از سنگ کنده می‌شدند، می‌شکستند. صنعتگران رگه‌های مرمریتی را با هم تطبیق دادند تا توهم تداوم ایجاد شود و یک روکش سنگ مقاوم ایجاد کنند.